4-4! Club Brugge geeft het in toegevoegde tijd nog weg tegen Standard na formidabel spektakelstuk

Een heerlijk voetbalweertje, een nokvol stadion en twee kwalitatieve ploegen, wat heeft een mens nog meer nodig voor een topavondje in Jan Breydel? Club, met Cools en Poulain in de plaats van de geblesseerde Mitrovic en leuke ontdekking van donderdag Diatta, was alvast van plan om er naar analogie met donderdag tegen Charleroi weer snel eentje binnen te prikken. Goed begonnen, is namelijk half gewonnen...




En met succes! Na een fikse kogel van een aanwezige Anthony Limbombe en een krachtige kopbal van Stefano Denswil was het bij de derde poging al prijs. Ruud Vormer kreeg de bal via Fai met een gelukje voor zijn gouden voeten en borstelde het leer enig mooi in de verste hoek. 1-0!

"Kampioeneeeuh!"

Het antwoord van Standard, dat toch even moest bekomen van die uppercut, kwam er via een alweer flitsende Edmilson, maar die knalde onbegrijpelijk pal op Gabulov. Net voor het halfuur sloegen de stoottroepen van Ivan Leko een tweede keer toe. Motor van het gebeuren Vormer zette zich stevig door en vond met een afgemeten cross het hoofd van Wesley: 2-0! 

"Kampioeneeeuh! Kampioeneeeuh! Kampioeneeeuh!" Het publiek kirde van de pret, maar net op dat moment verschalkte die sluwe vos Edmilson zijn belager Dion Cools op een listige voorzet achter de verdediging van Carcela. 2-1 en we hadden zowaar weer een match.

Goals blijven maar vallen

Ach, dat doen we er nog eentje bij, dacht Club. Vanaken snoepte Cavanda de bal af en legde terug tot bij Diaby. De Malinese pocketspits vond een klein gaatje en via de binnenkant van de paal vloog zijn knappe poging heerlijk binnen. Een pareltje! 

Wacht eventjes mensen, het was nog niet gedaan voor die zinderende eerste helft. Junior Edmilson - in deze vorm een echte topattractie - had nog een dessertje in petto. De manier waarop hij een schutterende Cools aftroefde was subliem en zijn afwerking was perfect. Gabulov had geen verhaal tegen zijn perfecte plaatsbal. 3-2! En toen mochten we een kwartiertje uitblazen van die zinderende eerste 45 minuten.





Wat zouden we na de rust krijgen? Club dat op zoek ging naar de 4-2 of Standard dat de hand zou uitsteken naar de 3-3? Het werd een beetje een mengeling. De eerste dikke kans was al meteen voor Club, maar Ochoa had een geweldige parade in huis op een vlam van Ruud Vormer. De repliek van de Rouches kwam er via Carcela en Edmilson. Laatstgenoemde kon zelf trappen, maar koos voor een aflegger die op Poulain strandde. Weg kans! 

Emond krijgt Jan Breydel stil

Langzaam maar zeker sloop er twijfel in de Brugse rangen en we kregen een zenuwachtig gedoe met tal van verkeerde passes - met in een bedenkelijke hoofdrol Dion Cools - en ook het publiek begon te morren. Tijd om in te grijpen, dacht Ivan Leko. Diatta en Refaelov erin voor de zwemmende Cools en Wesley, maar die twee stonden nog niet op het veld of Emond zette met een lage knal de 3-3 op het bord.

Diaby matchwinaar, tot die slotminuut..

De Rouches hadden bloed geroken en Club leek het noorden even helemaal kwijt, tot Renaud Emond ineens handbal ging spelen in de eigen zestien. Laforge overlegde na hevig protest van Club met de VAR en de bal ging op de stip. Een klusje voor lefgozer Diaby, die met veel branie zijn veertiende van het seizoen tegen de touwen knalde. Feest en vooral ook veel opluchting op alle banken. De buit leek binnen, tot Duje Čop in blessuretijd voor de onverhoopte 4-4 tekende. Wat een anticlimax voor leider Club...