Charleroi	1-0	Westerlo
KRC Genk	3-0	Charleroi
Charleroi	30/11	Standard

07:20

"Dit had beter opgelost kunnen worden": Gumienny niet te spreken over geel voor Fink en De Mil

16:00

Genk vindt overal oplossingen voor en dat is volgens analist te danken aan deze man: "De madammen zullen genoten hebben"

24/11

Thorsten Fink zoekt verklaring voor moeizame start, maar één geluksvogel valt extra in de prijzen bij leider KRC Genk

Royal Charleroi Sporting Club, of kortweg Sporting Charleroi, is een Belgische voetbalclub met als thuishaven het stadion dat in de volksmond Mambourg wordt genoemd. De officiële naam van het stadion is sinds Euro 2000 het Stade du Pays de Charleroi. Het stadion heeft een capaciteit voor 15 000 toeschowers. De club werd al opgericht in 1904 en heeft als stamnummer 22.

Zoals de naam van de club het zegt, was het aanvankelijk een sportclub en niet enkel een voetbalclub. Naast voetbal werd ook aan schermen gedaan. Charleroi mocht pas vanaf 1907 aan voetbalcompetities deelnemen. Het schommelde aanvankelijk tussen bevordering en eerste afdeling, om in 1947 na een titel in eerste afdeling B de stap te zetten naar de ere-afdeling, de latere eerste klasse. In 1957 kreeg het te maken met degradatie naar tweede klasse, om net geen tien jaar later zijn plek op het hoogste niveau weer in te nemen.

In het seizoen 1968-1969 werd Charleroi zowaar vicekampioen, zijn beste resultaat ooit in het Belgische voetbal. Als gevolg hiervan mocht het in het hieropvolgende seizoen ook meedoen aan de Jaarbeursstedenbeker, goed voor de eerste Europese affiches in de geschiedenis van de club. Nadien ging het steil bergaf, met al een degradatie in 1971. Het was enkel omdat er in 1974 extra plaatsen vrijkwamen dat Charleroi weer in eerste klasse ging voetballen. Daar verbleef het dan zes jaar, met als hoogtepunt het halen van de bekerfinale in 1978. Het verloor die van Beveren. Aan het eind van zijn vijfde opeenvolgende jaar in tweede klasse bewerkstelligde Charleroi opnieuw de promotie via de eindronde.

Ondanks dat het er in het Zwarte Land al eens woelige tijden beleefd kunnen worden, met een fanatieke aanhang die de druk op de ketel houdt, was dat het begin van de meest stabiele periode in de clubgeschiedenis. Sinds 1985 speelt het onafgebroken in eerste klasse, met als enige uitzondering het seizoen 2011-2012. Het was in het voorgaande seizoen net gezakt naar tweede klasse, maar speelde meteen kampioen.

In de laatste decennia is Charleroi uitgegroeid tot een ploeg die meestal in de middenmoot te vinden is en af en toe de aansluiting maakt met de subtop. Dat laatste gebeurde onder andere onder coaches Robert Waseige en Felice Mazzu. In 1993 haalde Charleroi nog eens de bekerfinale, in 2015 en 2017 was het goed voor een knappe vijfde plaats in de competitie. Er passeerden nog enkele andere opvallende namen. Zo waren Jacky Mathijssen en Enzo Scifo eerst als speler en later als coach actief bij de Zebra's. Dat is één van de bijnamen van Charleroi, net als de Carolo's. Andere bekende spelers waren Philippe Albert en Dante Brogno, nog een bekende trainer was Georges Leekens.

Sporting Charleroi stelt het zonder prijzen op het hoogste niveau, al was het er een paar keer dichtbij. Het werd tweede in het seizoen 1968-1969. Het trok twee keer aan het kortste eind in de bekerfinale, in 1978 tegen Beveren en in 1993 tegen rivaal en streekgenoot Standard.