Interview Voetbalkrant sprak met Johny Ver Eecke

 

 

“De kritiek op de Belgische arbitrage is onterecht. We zijn zelfs heel goed bezig!” Aan het woord is Johny Ver Eecke. De 42-jarige scheidsrechter bijt van zich af. “En de mensen die zeggen dat dat niet zo is, kennen er niets van.”

 

“Mijn eerste wedstrijd in vierde nationale zal ik niet snel vergeten”, zegt Johny Ver Eecke, die op zijn 21ste in provinciale begon en vijf jaar later doorstroomde naar bevordering. “RC Doornik tegen Denderhoutem, waar Johan Boskamp toen trainer was. De kleedkamers in Doornik waren nogal geluiddoorlatend en ik hoorde Boskamp tegen zijn spelers zeggen dat de scheidsrechter nog maar pas in bevordering zat en dat ze dus maar goed hard moesten spelen. Het gevolg was natuurlijk dat ze na één uur wedstrijd nog maar met acht op het veld stonden. Eén jaar later dwong ik promotie af naar derde.

Op mijn 30ste floot ik dan mijn eerste wedstrijd in de Belgische hoogste klasse. Mijn tweede match was meteen een zware dobber: KV Mechelen tegen Lierse. Ik geef grif toe dat die wedstrijd misschien wat te hoog gegrepen was. Vier jaar geleden, ik was toen 38 jaar, kreeg ik de FIFA-badge. Ik was er enorm blij mee, want dat had ik absoluut niet meer verwacht.”

 

Vergis u niet, om mee te draaien aan de top, moet je wat overhebben. “Ik train vier keer per week. En 50 trainingen per jaar in Leuven. Dat is vaak lastig, omdat ik in Stasegem (bij Kortrijk) woon en dat toch een hele afstand is. Dan vloek ik al wel eens achter mijn stuur, want ik sta geregeld in de file, maar ik doe het graag hoor! Trainen hoort er gewoon bij. Ook in de winterstop en in het tussenseizoen train ik. Er zijn maar twee weken per jaar dat ik niks doe en dat is bewust zo gedaan, anders ben ik constant bezig.”

 

 

Ook de mentale begeleiding is belangrijk, zegt Ver Eecke. “Dat is iets wat niet veel mensen weten. Elk jaar organiseert de KBVB een stage in België voor de scheidsrechters van de hoogste klasse. Daar krijgen we trainingen en een cursus van psycholoog Jef Brauwers. Die stage dient vooral voor de teambuilding onder de scheidsrechters. We krijgen ook bijscholing op het vlak van tactiek en het lezen van het spel.”

De kritiek dan aan het adres van de arbitrage in België. En dan raken we een gevoelige plek bij de Kortrijkzaan. Hij vindt die onterecht. “Let op, ik vind kritiek bevorderend. Maar de kritiek op de Belgische arbitrage is overdreven. We zijn heel goed bezig! En de mensen die zeggen dat dat niet zo is, kennen er niets van. Ik vind wel dat Belgische scheidsrechters misschien te streng zijn en minder snel moeten fluiten. Daarbij vertel ik nog de anekdote van een wedstrijd die ik floot in Cyprus. Een speler tackelde met twee voeten vooruit op kniehoogte van zijn tegenspeler en was verbaasd dat ik hem de rode kaart toonde. Dat zegt dan toch iets over het verschil van arbitrage. Ikzelf probeer zo lang mogelijk te laten spelen. Je hebt het reglement, maar ook de letter naar de geest.”

 

Zijn relatie met de spelers is goed te noemen, meent Ver Eecke. “Met 99% van de spelers heb ik een goede relatie. Ook zo met Aruna. Er is niks blijven hangen van die aanvaring. Hij zal altijd een gesprek met mij beginnen als we elkaar tegenkomen. (Aruna duwde Ver Eecke tijdens de wedstrijd Anderlecht-STVV in het gezicht en werd uitgesloten, pv).”

 

 

De mooiste herinnering bewaart Ver Eecke aan de bekerfinale van vorig jaar. Maar, zegt hij, “ik heb ook prachtige herinneringen aan wedstrijden in het buitenland. Ik ben al in Fulham geweest, Rode Ster Belgrado, om er maar twee te noemen.”

 

Aan het einde van z’n carrière denkt hij nog niet meteen, maar als hij stopt met fluiten, dan heeft Ver Eecke nog altijd zijn preminiemenploegje in Stasegem. “En als ze mij tijdens de week bellen om een jeugdwedstrijd te fluiten omdat de scheidsrechter er niet is, dan doe ik dat. Ik probeer mijn ploegje vooral respect voor de tegenstander en de scheidsrechter bij te brengen, want dat mis ik toch vaak. Na de wedstrijd moet elke speler de tegenstanders en de scheidsrechter een handje gaan geven. Ik vind dat normaal. Ook op het Europees Miniementornooi in Bierbeek (13-15 augustus, nvdr) werd ik uitgenodigd om de finale te fluiten: Anderlecht tegen het Engelse Everton (2-1).”

 

Eindredactie: Jan De Jong
Foto's: Pieter Vandikkelen
Met dank aan: KLSV