De aanhoudende regen van de laatste dagen had de grasmat aan de Woluwelaan volledig verzadigd zodat het een zware wedstrijd werd. Diegem nam een goede start tegen Ronse en slaagde erin om de eerste minuten drie corners af te dwingen, die echter geen echte doelkans opleverde. Ronse ving de thuisploeg goed op en versnelde telkens de bal veroverd werd. De snedige counters onder regie van Dujardeyn en Guelsifi deden bij momenten pijn, maar een karaktersterk Diegem gaf voorlopig geen krimp en legde zelf enkele goede aanvalsacties op de sompige mat. Grote kansen leverde dit niet op zodat een logische 0-0 bij de rust op het bord stond.

In de tweede helft bleek al gauw dat het centrale duo Reynaert-Van Dorpe al heel wat krachten opgebruikt had. Ronse drukte door en in de 20ste minuut zette dribbelaar Guelsifi een mooie actie in. Hij slaagde erin tot voor Clepkens op te duiken maar die bleef naar de bal kijken en kon de wenkende doelkans keren. Zo’n twintig minuten voor tijd  was de wedstrijd een dubbeltje op zijn kant geworden. Wanneer Nik Vangrunderbeek op het toneel verscheen kon hij met een gemeten voorzet Kenny Jacobs vrijspelen, maar die kreeg de bal in één tijd niet goed op de voet. Even later echter kwam dan hét moment voor de jonge Diegemse linkspoot. Hij kreeg de bal centraal aangespeeld door Reynaert, kapte zichzelf naar wat ruimte en schoot de bal schitterend voorbij een kansloze Vervaet. De thuisaanhang mocht eindelijk nog eens uitgebreid juichen, want dat Ronse in de laatste vijf minuten het tij niet meer zou kunnen keren werd door een moedig strijdend Diegem duidelijk gemaakt.