Wetteren begon met meer aanvallende intenties aan de 2de helft, maar het was KSVO dat voor de eerste dreiging zorgde. Nadat Schamp ten onrechte werd afgevlagd voor buitenspel, scoorde Versyp op hoekschop van Devleeschauwer de 2-0.

Hierop begon Wetteren aan een dol kwartiertje, waarin het liefst 4 maal het doelkader trof. Malfait had geluk dat de deviatie van Claessens, na een mooie aanval op links, via de binnenkant van de paal in zijn handen viel, maar even later scoorde de heel sterke Denijs de aansluitingstreffer na een identieke kans. De bal van Ewout ging deze keer wel binnen via binnenkant paal (2-1). Wetteren duwde door en De Langhe kopte hard op de doelpaal en Claessens pegelde de rebound naast. Nog was het niet over, want nauwelijks 1 minuut later verdween het centerschot van Denijs via de bovenkant van de lat terug het veld in. Een 2de poging van diezelfde Denijs, werd door de thuisportier van onder de lat geduwd.

En terwijl de geelgroenen de feestgezangen aanstaken door de tussenstand in Woluwé, dook Martens plots alleen op voor De Vroe, maar hij kreeg geen steun en de hoek was veel te scherp om te scoren. De wedstrijd werd naar het einde toe bitsiger en er vielen wat gele kaarten. Oudenaarde kreeg in de slotfase meer ruimte, maar Martens en De Vleeschauwer faalden bij hun laatste voorzet. Het laatste wapenfeit was een schot van Cordier, maar Malfait toonde zich eens te meer klemvast.

Bij het eindsignaal bouwden beide ploegen een feestje: Wetteren dat zich ondanks de nederlaag toch mocht kronen tot de verdiende kampioen, en Oudenaarde dat zijn revanche voor de nederlaag uit de tumultueuze heenmatch beet had. In de middencirkel spoten de bubbels over de geelgroene feestvierders, want Standaard Wetteren klimt voor het eerste in zijn bestaan op naar de op één na hoogste nationale reeks.

44’ 1-0 via Martens,

57’ 2-0 via Versyp,

61’ 2-1 via Denijs