In die eerste periode viel er maar weinig te beleven: Hamme speelde voor het puntje, en Brussels was niet bij machte om de bezoekende verdediging te ontwrichten. De beste kans was zelfs voor de Oost-Vlamingen, toen Izgi al vroeg in de wedstrijd een afstandsschot van Vandemarliere moest pareren. Het tempo lag veel te laag, met veel middenveldspel en weinig doelkansen tot gevolg. In het slot wist Brussels iets meer door te drukken, maar tot meer dan enkele hoekschoppen en een door Maldrie van de lijn geveegde kopbal van Lutula leidde dat niet. De 0-0 bij de rust was dan ook erg logisch.

De tweede helft kon niet beter beginnen voor Brussels: Lutula legde met het hoofd terug tot bij Sanogo, en die liet Baert kansloos. Nadien stond er maar één ploeg meer op het veld. Fellahi, Lutula en opnieuw Sanogo kregen enkele uitgelezen mogelijkheden, en op het uur werd de score dan ook verdubbeld: Zola, die de ochtend na de match naar Congo trok naar aanleiding van de dood van zijn vader, bediende opnieuw Sanogo, en die scoorde zijn vierde goal van het seizoen. De Ivoriaan, die eindelijk ontketend lijkt, werd meteen daarna wel vervangen voor een lichte blessure. De wedstrijd van volgende week op Antwerp zou echter niet in het gedrang komen. Nadien gingen de bezoekers op zoek naar de aansluitingstreffer, en dat leidde tot een goeie kans voor Van Hyfte, maar hij mikte voorlangs. Brussels verloor echter nooit de controle over de partij, en in de slotfase kreeg invaller Coppin tot twee keer toe een uitstekende kans om er 3-0 van te maken. De tweede keer was het raak, meteen het laatste wapenfeit van een wedstrijd met twee gezichten en een verdiende winnaar.