In een ware zespuntenwedstrijd slaagde Sint-Truiden erin Brussels thuis te kloppen. Daardoor hijst het zich naar relatief veilige plaatsen, en laat het de strijd onderin over aan Brussels, Bergen en Oostende.

Zowel Brussels als Sint-Truiden moesten winnen. De Brusselaars om van de degradatieplaatsen te komen, de kanaries om iets meer ademruimte te krijgen. Bij verlies werd Sint-Truiden immers onherroepelijk in de degradatiestrijd getrokken. 

STVV maakte al meteen duidelijk wat het wilde: een punt. In navolging van Ronde van Vlaanderen besloten de Kanaries een muur op te trekken, waar Brussels niet overheen mocht. Kansen waren er in de eerste helft dan ook hoegenaamd niet te noteren. Enkel een paar schotjes van afstand konden met enige moeite doelgevaar worden genoemd, maar de doelmannen hadden evengoed naar de echte Ronde kunnen gaan kijken.

De tweede helft was van iets betere makelijk. Brussels probeerde, maar het kwam niet tot grote kansen. STVV plooide terug, en probeerde maar even aan te vallen. Het gaf echter al snel de fakkel terug aan Brussels. Culek gaf de bal aan De Camargo, die zwak trapte. Ook een omhaal van de Braziliaan miste alle richting. Stuntelen van Brussels dus, de wedstrijd leek dan ook op een zoutloze brilscore te eindigen.  Groot was dan ook de verrassing toen de Kanaries toch eens naar voren trokken en Debroux zowaar de nul-één op het bord zette. Met nog tien minuten op het bord was de ontnuchtering voor de Brusselaars dan ook enorm. Een chaotisch slotoffensief was niet voldoende om de bakens te verzetten. STVV enigszins gevleid dus, maar het is nu wel min of meer veilig.