In een typische eindeseizoensmatch klopte Charleroi FC Brussels met het kleinste verschil. Beide ploegen lieten bitter weinig zien, maar de thuisploeg trok alsnog aan het langste eind in een partij die eigenlijk geen winnaar verdiende. Bij Brussels mocht, nu het behoud verzekerd is, Michael Cordier opnieuw in doel, ten koste van Patrick Nys. Bij Charleroi zat Philippe Vandewalle opnieuw op de bank als interimcoach.

Charleroi probeerde het laken naar zich toe te trekken, maar toch zat de partij in de beginfase goed op slot, met weinig kansen tot gevolg. Brussels, met Dieudonné Kalulika als enige spits, was vooral aanvallend onmondig, en slaagde er op negentig minuten niet in een echte kans bij elkaar te voetballen. Op de eerste goede mogelijkheid was het twintig minuten wachten, maar Cordier ranselde het schot van Tim Smolders nog uit z’n doel. Charleroi domineerde lichtjes, en een kwartier voor rust kreeg Orlando Dos Santos een goede kans na een flater van Atte-Oudeyi Zanzan, maar opnieuw bracht Cordier nog redding. Ondanks deze twee goede kansen, kon Charleroi evenmin overtuigen, en de brilscore bij de rust was dan ook niet meer dan logisch.

Kort na de rust klom Charleroi opeens op voorsprong: Dennis Souza stond bij een vrije trap moederziel alleen, en kopte de bal onhoudbaar binnen (1-0). Het signaal voor Albert Cartier om met Jonathan Tehoue een tweede spits in de strijd te werpen. Veel zoden bracht dat echter niet aan de dijk: Brussels was nooit bij machte om Patrice Luzi echt te bedreigen. Naar het einde toe volgde dan toch een soort slotoffensief, maar verder dan enkele hoekschoppen en een te zwakke kopbal van Tehoue kwamen de hoofdstedelingen niet meer. Charleroi won zonder glans, en behoudt zo vier punten voorsprong op Club Brugge.