Johan Walckiers in Bergen

Gedurende twintig minuten was er weinig tot niets te zien. Eén keer had Bailly gepast moeten plat gaan op een poging van Nong, maar daar bleef het ook bij. Twintig minuten niets en dan toch ineens het doelpunt. De Bruyne kon een mooie krul voor doel lanceren en Benteke klom hoger dan de twee jongens die rond hem stonden. Perfect in het hoekje en Werner had niet eens een reactie.

Het zompige veld van Bergen is voor veel ploegen een verschrikking, ook voor de thuisploeg, want van goed voetbal was er in die eerste helft weinig sprake. Bikkelen, trekken en tackelen, dat wel. Vloeiende acties waren even schaars als de schoten binnen het kader. Vossen kon in extremis wel nog eentje op de paal mikken, maar dat was het dan ook. De passing bij beide ploegen was gewoon te zwak om er een aangename eerste helft van te maken.

De tweede helft beloofde alvast beterschap met kansen voor Benteke en Matthys en zelfs een heel grote voor Perbet die niet kon profiteren van een flauw terugkopballetje van Simaeys. Vijf minuten echter en het storm(pje) ging alweer liggen.

Net als in de eerste helft leek het alsof iedereen ging indommelen, maar net op dat moment sloeg Genk weer toe. Benteke veroverde de bal en vond Camus. De Fransman stuurde De Bruyne weg en die had een zee van ruimte om op Werner af te stormen en overhoeks binnen te schieten. De eerste verdediger zal zelfs in geen wegen op de foto's te bespeuren zijn.

Wedstrijd gespeeld dus en Genk kon de versnellingsbak in neutraal zetten om de wedstrijd vanop de achterbank uit te spelen. Bergen was immens zwak en kon enkel rekenen op een goede Matthys en een goed ingekomen Van Imschoot, de rest speelde vrijwel constant ondermaats. Niet toevallig tekende Van Imschoot dan ook voor de aansluitingstreffer op vrije trap, maar verder kwamen de Draken niet meer ondanks een sterk slotoffensief met kansen voor Perbet (op de paal en naast) en Matthys (op Bailly). Genk hoeft de hoop op PO I nog niet op te geven.