Tegen een AA Gent in diepe crisis rook KV Mechelen zijn kans om het seizoen in schoonheid af te sluiten. De jongens van Harm van Veldhoven zijn ook een pak sterker in de organisatie sinds de terugkeer van Steven De Petter en Seth De Witte. En vooraan heeft Destorme zijn betere vorm teruggevonden. Al na één minuut kopte de aanvallende middenvelder op doel maar Padt stond paraat.

Gent in zelfde bedje ziek

Wat volgde waren tien minuten gevechtsvoetbal, maar toen sloeg de thuisploeg nog eens toe, deze keer met succes. Destorme stifte met heel veel subtiliteit de bal over de verdediging tot bij Pedersen en de Deen maakte het sterk af. Van de Buffalo's hadden we ondertussen nog geen gevaar gezien. KV had zijn zaakjes op het middenveld goed in orde, want Van Der Bruggen en N'Diaye kregen maar geen voet aan de grond. Gent mocht Padt zelfs nog bedanken, want met een schitterende handreflex hield de Nederlander De Witte nog van een verdubbeling van de score.

Pasjes van twee meter die mislukten, te weinig vechtlust, absoluut geen organisatie en voor doel geen présence: Gent is ziek. Heel ziek zelfs, want buiten een scrimmage voor doel waarbij Pacovski de bal recht op zijn lichaam kreeg, was er van Gents gevaar weinig of niets bemerken. Bob Peeters zat met de handen in het (spreekwoordelijke) haar. KV Mechelen was immers doorlopend de betere.

KV morst

En in de tweede helft ging KV gewoon door. En had het via Pedersen ook twee grote kansen om de wedstrijd al vroeg op slot te doen, maar eerst belandde zijn schot tegen de paal en een afgeweken trap ging via de hand van Padt tegen de dwarsligger. Gent klampte zich vast aan de strohalm van die gemiste kansen, want de thuisploeg liet er op de counter nog een paar liggen.

Maar om te winnen, heb je eerst en vooral al kansen nodig en die konden de Buffalo's niet bij elkaar voetballen. KV had al lang een tweede doelpunt verdiend, maar moest zich ook weinig zorgen maken. Eén keer: toen de ingevallen Kola via Pacovski de paal raakte, maar dat was het dan ook.