Door Sander De Graeve

Charleroi en KV Mechelen kregen de eer om de eerste ‘super sunday’ af te sluiten in het Stade du Pays. Normaal gezien verwacht je zo’n wedstrijd toch op zaterdag. Ook de fans van Mechelen waren er niet mee opgezet. ‘Graag respect’ en ‘morgen werken’ verschenen voor de match in het bezoekende vak. De match begon meteen met een dot van een kans voor Glenn Claes, maar de jonge winger besloot in de handen van Penneteau. Daarna viel de match een beetje dood.

KV Mechelen leek wel zo’n oude staande klok. Veel en degelijk getik, maar echt scoren doe je er niet mee. Malinwa monopoliseerde de bal en Charleroi liep kilometers achter het leer. Gevaarlijk werd het echter zelden of nooit. Het bleef bij eindeloos gebrei op het middenveld en de schuchtere pogingen tot een laatste pas waren onzuiver.

Magere eerste helft

En Charleroi? Wanneer ze de bal toch eens in het bezit kregen, loerden ze op de scherpe en snelle counter. Het bleef echter vooral bij loeren. Charleroi speelde te overhaast en te onzuiver om echt gevaarlijk te worden. Één actie van Kebano willen we onthouden uit de eerste helft. De vaardige middenvelder liep zich eerst vast, maar kwam dan voor doel toch bijna in balbezit. Biebauw gooide zich echter als een poema voor die voorzet van Tainmont.

Aan de supporters lag het niet. De thuisaanhang had vertrouwen getankt met de zege op Lierse en was luidkeels aanwezig. Het Stade du Pays voelt met die nieuwe daken dit seizoen opnieuw meer aan als een echt voetbalstadion. Het was ooit anders. De eerste helft werd afgesloten met een logische 0-0. Charleroi kende drie ‘doelpogingen’, alle drie buiten het kader. Mechelen had enkel de kans van Claes in de statistieken staan.

Mozes gesignaleerd

Bij een minder spectaculaire match vallen randzaken al sneller op. Zo merkten we op dat de scheidsrechtersoutfit van Vanbecelaere zijn naam op de rug droeg. Nooit eerder op gelet. De tweede helft begon alvast beter dan de eerste, zeker wat de thuisploeg betrof. Charleroi kreeg meteen een grote kans via Tainmont, maar zijn schot trof het blok.

Het leek wel alsof Mozes voorbij kwam in het Stade du Pays en zijn staf er neer pootte. De match ging plots open als was het de Rode Zee. De ruimtes werden groter en we kregen eindelijk kansen aan beide kanten. Penneteau stond even in een schietkraam, maar Kosanovic en Veselinovic kregen de bal niet in het doel. Aan de overkant kwam Tainmont meermaals piepen.

Mazzu greep na enkele minuten in en bracht Ndongala voor Kebano. Die wissel had al na luttele seconden effect. Tainmont zag zijn cross doorwaaien tot bij de vinnige rechtsbuiten en die zette er... zijn buik tegen. Vreemde goal, maar ze telde. Charleroi op voorsprong. Dat kan ik ook, dacht Jankovic. Hij bracht Matthys. Die zag evenwel zijn volley meteen naast het doel van Penneteau gaan. Pech voor Jankovic en KV Mechelen.

Charleroi bleef de gevaarlijkste ploeg in de tweede helft en Mechelen had moeite om te bekomen van die klap. Fauré deed het kunstje van Ndongala bijna na. De invaller kreeg een grote kans, maar Biebauw stond pal. De rebound van Kitambala was onbesuisd. Die laatste maakte dat goed door even later een vrije trap op het hoofd van Dewaest te schilderen.

Beslissing Dewaest

De verdediger bedankte met een goal. Vriendelijke bedoening overigens, daar in Charleroi. De enige twee gele kaarten kwamen in die fase. Bateau voor de fout waaruit de vrije trap kwam, Dewaest voor het verwijderen van zijn shirt bij het vieren. Charleroi kon nu ook een thuismatch winnen en staat stilaan onder de mensen. Mechelen kon de prestatie van vorige week niet benaderen.