Anderlecht won met 1-0 van Lokeren

Geeuw! De samenvatting van de eerste helft in één woord. Spijtig genoeg was er in de perszaal van Anderlecht zelfs geen koffie te bespeuren, want we hadden het nodig. Er viel absoluut niets te beleven tijdens die 45 minuten waarin Anderlecht doorlopend balbezit had, maar er niets mee kon aanvangen.

Probleem Stanciu?

De achterste vier van Lokeren stonden als een huis, maar het had ook als een caravan mogen zijn, want de voorste vier van Anderlecht waren niet echt bij machte eender welke aanval in elkaar te knutselen. Bruno stond in de basis, maar maakte weinig brokken op zijn rechterflank, net als Hanni op links. En Stanciu? Tja, dat wordt stilaan een probleem, want het was weer niet bijster goed. De samenwerking met Hanni - eerder nog geroemd - was een kleine ramp.

Teodorczyk probeerde, wroette en kopte, maar ook hij kon amper iets forceren. Dat Kara een paar man tegen de grond beukte, was zowat het opwindendste wat de eerste helft te bieden had. Je moet niet vragen... Geen enkele combinatie droeg tot bij Copa. En Lokeren? Die verdedigden en probeerden zo af en toe eens schuchter naar voor te voetballen.

Zuiver penalty voor Lokeren, maar verjaardagscadeau voor Franky

En de tweede helft was niet beter, absoluut niet. Lokeren had altijd een penalty moeten krijgen na tien minuten, maar ref Dierick zag een duidelijke fout van de jarige Acheampong op Coelho door de vingers. Mooi cadeautje. En in de herneming hield Roef twee keer de 0-1 uit zijn netten. Lokeren werd zelfs de betere ploeg en Weiler verloste Stanciu uit zijn lijden om Capel te brengen.

Misschien ook om een beetje meer flankspel te krijgen, want Anderlecht probeerde alles door het centrum. En daar zat het potdicht. En toen deed Weiler iets wat ze op Anderlecht niet graag zien: Bruno naar de kant halen om Badji in te brengen. Een extra defensieve middenvelder dus. Badji haalde wel eens zwaar uit en trof de paal.

Tien minuten voor tijd kreeg Galitsios nog onmiddellijk rood na een onbesuisde tackle op Capel. Lokeren met tien en dus nog pompen of verzuipen. En het werd verzuipen, want de enige goeie voorzet van de match werd zowaar door Teodorczyk binnengekopt, één minuut voor het einde van de reguliere speeltijd. Anderlecht kreeg drie punten en dat was te veel voor het geleverde spel. En over die strafschop zal ook nog nagekaart worden.