Anderlecht en Club Brugge spelen 0-0 gelijk na een teleurstellende topper
Foto: © photonews
Dit krijg je dus als er twee ploegen op het veld staan wiens eerste intentie is om geen goal tegen te krijgen: een spektakelarme topper zonder goals en zonder animo. Een spijtige conclusie als de twee vaandeldragers in het Belgische voetbal zo beginnen redeneren.
Als je de feiten objectief bekijkt, hadden we niet meer mogen verwachten van Anderlecht-Club Brugge. Beide clubs hadden al zoveel kritiek te slikken gekregen dat een nederlaag tegen de grote concurrent uit den boze was. Achteraan was iedereen dan ook bij de les: Kara heerste ter land en in de lucht bij Anderlecht, Poulain stak Teodorczyk zo diep in zijn achterzak dat de Pool er nu nog altijd aan het uitklauteren is.
Anderlecht had wel het betere van het spel voor het grootste deel van de eerste helft, maar telkens liep er wel iets mis. En een pijnlijke vaststelling: dat gebeurde veel bij Dendoncker, die één van zijn minste matchen van het seizoen speelde. En ook Hanni trok zijn vormdip door. Over Badji gaan we zwijgen, want de Senegalees zou eigenlijk nog niet de schoenen mogen poetsen op Neerpede.
Kara en Poulain besten van het veld
Club beperkte zich grote delen van de match tot verdedigen, maar dat deden ze dan ook perfect. De belangrijke schakels van paars-wit werden uit de match gehouden, terwijl ze de zenuwachtigheid in het Astridpark lieten opbouwen. Twee kansen waren er, of wat ervoor moet doorgaan. Hanni verprutste het na mistasten van Claudemir en Dendoncker schoot van dichtbij eens hoog over.
Bedroevend was net niet het woord om de match te omschrijven, maar van een dooie muis mochten we wel praten: veel afval, weinig kansen en amper diepgang. De enige goeie kans: een kopbal van Dendoncker, gered door Butelle. En ja, Club had er een drietal achter zijn naam kunnen schrijven, maar niemand die nog maar probeerde af te drukken. Zo win je ook geen matchen.
Chipciu mist dé kans
Veel strijd en inzet, maar geen goed voetbal dus en in de tweede helft kwam daar weinig tot geen verandering in. Beide ploegen verdedigden met hand en tand, wat natuurlijk ook een voetbalkwaliteit is. Maar niet diegene die we het liefst zien. Anderlecht was de ploeg die het meest probeerde, maar Dendoncker devieerde naast en Chipciu vlamde dé kans van de wedstrijd onbesuisd over. En aan de overkant was het Refaelov die miste.
Ook Kara had nog een kopkans, maar het bleef bij 0-0 en dat is ook de logische eindstand voor iedereen die de wedstrijd bekeek. En een oproep aan beide ploegen: het mag wat meer zijn hoor. Want als we dit in de play-offs nog twee keer voorgeschoteld krijgen, gaan we zeer negatief worden. Het is maar dat Weiler en Preud'homme het weten.