Anderlecht en Standard speelden gelijk

Ocharme de mens bij Eleven die de samenvatting van de eerste helft moest maken. We zouden niet weten welke beelden hij moest selecteren. Beide ploegen kregen geen enkele kans bij elkaar gevoetbald. Een schot van Raskin, gewoon opgeraapt door Wellenreuther, was het dichtste wat er bij kwam.

Het leek wel een kopie van Moeskroen-Club Brugge, maar dit moest een Clasico voorstellen. Zonder publiek is het uiteraard niet hetzelfde, maar er had toch wat vuur mogen inzitten. Het ging gezapig over en weer, want beide ploegen ontbraken diepgang. Nochtans had Kompany Bundu en Mukairu op de flanken gezet om dat te creëren, maar we zijn niet zeker of die nu zoveel beter zijn dan Verschaeren.

Slaapverwekkend

Coach K. bracht ook Cullen en Vlap in de ploeg. Van die eerste konden we zeggen dat hij wel een meerwaarde bood ten opzichte van Zulj. Hij zorgde voor druk en voetbalde vooruit. Standard begon dan weer zonder spits. Lestienne en Tapsoba moesten voor het gevaar zorgen. Alleen vallen die wel wat licht uit. Delcroix en Miazga hielden het met gemak gesloten.

Slaapverwekkend was het beste woord om het geheel te omschrijven. Dit een duel tussen twee van de historisch grootste clubs van het land? Triestig! De temperatuur flirtte met het nulpunt, net als het niveau op het veld. En dat werd er niet beter op in de tweede helft. Iemand had beide ploegen moeten uitleggen dat de bedoeling van voetbal nog altijd de bal in het andere net krijgen is.

Vlap één keer, maar het doelpunt werd afgekeurd omdat Nmecha buitenspel liep. Met Amuzu en Verschaeren ging het iets beter bij Anderlecht, maar de laatste actie kwam er niet uit. Montanier gooide Oulare in het spel en we denken niet dat die drie ballen geraakt heeft. Een pover afkooksel van wat vroeger één van dé matchen van het jaar was.