Westerlo won op speeldag 17 van KV Oostende

Geen Madsen bij Westerlo, want die was al twee dagen ziek. Maar de Kemphanen trokken er zich niets van aan en gingen meteen vol in de aanval. Dierckx en Foster losten waarschuwingsschoten, maar het was Nene Dorgeles die na een kwartier Westerlo op voorsprong zette. Een spurtje tussen Tanghe en Katelaris door bracht hem alleen voor Phillips en de Malinees schoof het leer netjes in doel.

De Rode Zee spleet

De verdediging van Oostende stond bij momenten te bibberen op hun benen. Nene liep er tussen alsof ze er niet stonden. Westerlo kwam met heel veel volk opzetten en de verdedigers kregen amper hulp van hun middenvelders. Die eerste helft kon enkel McGeehan met een afstandschot eens voor gevaar zorgen.

Na 28 minuten stond het ook al 2-0, na alweer geklungel in de defensie van de Kustjongens. Tot twee keer toe kon de bal niet weggewerkt worden en Dierckx kon alleen voor doel amper nog missen. Nog voor rust stond het 3-0. Boonen liep Reynolds - die heel makkelijk de zestien in mocht komen - op de hakken en Chadli miste de penalty niet. Maar wat een drama was die verdediging van KVO...

Lijdensweg

Thalhammer voerde een drievoudige wissel door bij de rust, maar ook de nieuwe jongens kregen uitblinker Nene niet onder controle. De aanvaller liep er door wanneer hij maar wou. Het werd één grote lijdensweg voor Oostende, want nog voor het uur maakte Foster er met twee doelpunten nog 5-0 van. Weeral werd hem niks in de weg gelegd. 

In de bestuurskamer van Oostende zullen ze de komende anderhalve maand goed moeten nadenken over versterkingen. En niet een klein beetje. Er zijn verschillende transfers nodig om dit op te lossen. De vraag is dan ook: heeft die trainerswissel veel zin gehad? Thalhammer ondervindt dezelfde problemen: een schrikwekkend gebrek aan kwaliteit.

Westerlo vond het welletjes en voetbalde de wedstrijd uit op wandeltempo. Oostende versierde zo nog wat schijnkansjes, maar het was zelfs geen opsmuk meer te noemen. Hoe ze deze wedstrijd speelden, kan je amper verbloemen. Uiteindelijk maakte Akbunar het met de 6-0 zelfs nog wat pijnlijker.