Lovendegem probeerde het met de snelle diepe bal, maar meestal liep het mis aan de box. Enkel een poging tot lob van Camillieri, die nu als diepe spits werd uitgespeeld, gaf een indruk van dreiging. Met veel volk achter de bal gaf Appelterre geen meter meer prijs en het was vooral middenveldspel. Bij iedere gelegenheid lieten de bezoekers zich graag met veel misbaar vallen en scheidsrechter De Vriese liet zich om de tuin leiden door het goedkope theater. Voor gevaar van Appelterre moesten we wachten op individuele flaters. Eerst Ken De Backer en nadien slordig uitverdedigingen van Steven Neirynck brachten de Appelterre-spitsen tot voor De Paepe. Die bleek echter secuur. Het bleef maar een schraal beestje om te bekijken. Rond de 40e minuut kwamen er een paar kansjes aan beide zijden en net voor de rust kwam een Appelterre-speler opduiken voor De Paepe, die de volslagen onterechte 0-
1 van het bord kon houden.

De gastheren begonnen de tweede helft met een paar flauwe schoten van Ponnet en Moerman. Het kantelpunt kwam er kort na het uur: Van Audenaerde kreeg een tweede geel voor protest en de thuisploeg moest met 10 verder. Lovendegem probeerde vat te krijgen op de wedstrijd, maar echte dreiging kwam er niet. Even na het halfuur werd een inworp over de thuisdefensie gepompt, De Paepe werd uitgespeeld en Wesley De Meyer legde de bal netjes over de lijn. De vrij ongecoördineerd spelende thuisploeg liep zich vast in het bos aan benen van de massaal teruggeplooide Appelterre-verdediging. Dat Matthijs nog rood pakte na totaal onnodig protest maakt de pil er nog wat harder op. Dus: 0-1 na een pot voetbal, nauwelijks het aankijken waard. Wat Appelterre bovenaan doet in provinciale, het zal me een raadsel zijn. Aanvallend voetbal: niet gezien! Wel veel geniepige fouten en theater. Wie zich afvraagt waarom steeds minder mensen naar het voetbal komen had meteen het antwoord gevonden.