Tomas Taecke en Johan Walckiers in Anderlecht

Zenuwachtigheid troef voor de wedstrijd. Uren voor aanvang stonden de straten rond het Lindeplein al afgeladen vol. Ergens sloeg die nervositeit over op Anderlecht in de beginfase, want de verdediging liet zich een paar keer vangen door de opkomende middenvelders van Club. De eerste kans was dan ook voor de bezoekers. Vadis slalomde rond de ver uitgekomen Proto, maar Safari bracht nog redding op diens schot.

Daver op het lijf
Het was alsof de wekker net was afgegaan bij Anderlecht, want het evenwicht werd snel hersteld.  Brugge werd even vastgezet op de eigen helft en de Brusselaars konden enkele goeie combinaties op de mat leggen. Kanu stuurde zo Odoi heel mooi het straatje in maar de rechtsachter wachtte net iets te lang om de bal voor te trekken naar Mbokani. Eén van de weinige opwindende momenten.
Het werd immers een evenwichtige partij waarbij er vooral op het middenveld weinig ruimte was om te voetballen. Eén keer kon Jovanovic door de buitenspelval geloodst worden, maar de Serviër kwam niet tot een schot. Enkel de Brugse supporters amuseerden zich kostelelijk, want die van Anderlecht zaten met de daver op het lijf zo lang er niet gescoord werd door hun ploeg. Maar daarvoor heb je kansen nodig en die kwamen er niet, langs geen van beide kanten.

Titelmatch?
Het was merkwaardig om zien: twee ploegen die echt een minimum aan risico's inbouwden en die weinig drang naar voor kenden. Club leek tegen de concurrent niet te willen afgaan en rekende op die ene bal die eens goed zou vallen. Anderlecht had genoeg aan een punt en speelde ook op die manier. Jovanovic liep er één keer Zimling af en leek onderuit gehaald te worden, maar ref Boucaut liet doorspelen. Terecht zo bleek.
Donk had Mbokani stevig in zijn greep en Bacca viel net iets te licht uit om het vooraan alleen te redden tegen Kouyate en Juhasz. Dat het om een titelmatch ging, was nergens uit af te leiden, lang ook niet uit de sfeer in het stadion. Te weinig snelheid, te weinig goeie combinaties, maar vooral te weinig schoten op doel.

Lestienne verstomt Astridpark
Bacca was er wel één keer kort bij toen Proto zich verslikte in een hoog opbotsende bal, maar ook de Colombiaan kreeg de bal niet tussen de palen getikt. We spreken minuut zeventig ongeveer en nog steeds was er in geen van beide doelvlakken een bal te bespeuren geweest. Maar de eerste was wel meteen de goeie: Bacca hield Juhasz af in de zestien en kreeg de bal voor: Lestienne had maar binnen te tikken.
Het was wat de match nodig had. Jacobs gooide Tom De Sutter erin voor meer stootkracht vooraan en Canesin kwam de moegestreden Kanu vervangen. En nu trok Anderlecht wel naar voor, ze konden ook niet anders. Jovanovic kon eens trappen, maar ver naast. Canesin wurmde zich door de verdediging maar schoot in het zijnet. En Biglia vond Jorgacevic op zijn weg na een schot richting benedenhoek.

Penalty en titel
Iedereen legde zich al neer dat het feest in het Constan Vanden Stock-stadion niet doorging, maar in de allerlaatste minuut gebeurde het onwaarschijnlijke dan toch. Almebäck ging duwen bij Mbokani in de zestien en de Congolees kreeg dan toch een penalty. Hij wou hem zelf nemen, maar Gillet eiste de elfmeter op en zette hem feilloos om. Hij bezorgde zo Anderlecht toch in extremis de titel.