Johan Walckiers in Anderlecht

Besnik Hasi had de voorbije weken wat denkwerk te doen. In de bekerfinale bleek immers dat de balans in zijn elftal er nog niet helemaal is. Vooral in de verdediging greep de Kosovaar duchtig in. N'Sakala mocht naar de bank na een paar mindere prestaties en Deschacht werd naar links geschoven.

Conte dramatisch

Verder maakte Bram Nuytinck zijn rentree in de basis, voor het eerst sinds CL-wedstrijd tegen Dortmund op 1 oktober 2014.  Een opstelling die wel werkte, want paars-wit combineerde vrij vlot... tot aan de zestien. Probleem was dat het daar wel stokte.

In die eerste helft waren er twee goeie kansen voor Anderlecht - veel te weinig dus. Penneteau pakte de pogingen van Conte en Vanden Borre. Trouwens weer het enige wat Conte deftig deed, want de Guineeër speelde voor de rest een non-match. En daar wees Defour hem ook een paar keer op, maar luisteren deed hij niet echt.

Acheampong, dat werkt wel

De violen waren nog niet afgestemd. Mitrovic moeide zich veel in het spel, maar kon voor doel weinig klaarmaken tegen Dewaest. En de Gouden Schoen, wel die leek fysiek nog steeds last te hebben. Hasi stuurde Tielemans verschillende keren naar de opwarming omdat Praet liep te manken.

Charleroi had op de counter zelfs de betere kansen via Tainmont, Kebano en Marcq, maar Proto - met de hulp van Rolando - liet zich niet kennen.  De tweede helft leek lange tijd dezelfde weg op te gaan, maar Acheampong - ingekomen voor Conte, Hasi is ook niet blind - brak het open.

Met een assist weliswaar, want de eer was natuurlijk weggelegd voor Mitrovic die de mooie (eindelijk) aanval afwerkte, waar ook Praet met een schitterende pre-assist in betrokken was. De opluchting was bijzonder groot. Proto liep zelfs de honderd meter in minder dan tien seconden om de Serviër te gaan feliciteren.

Ook de kapitein wist immers dat het beter moet de komende weken, zeker volgende zondag op het veld van Standard, waar wel de geschorste Najar zal ontbreken. Veel meer was er niet te melden.