Het moest de match van het jaar worden, zei Brian Riemer vrijdag op zijn persconferentie. Hij richtte zich daarbij tot de supporters om er klaar voor te zijn. We hopen dat hij dat ook tegen zijn spelers heeft gezegd, want de eerste 40 minuten was het absoluut geen ploeg die op kampioenenniveau acteerde. 

Verschaeren haalt genialiteit boven

Riemer had bij wijze van verrassing Verschaeren op het middenveld gezet. Vrijdag had hij nochtans aangegeven dat die nog niet klaar was om te starten. Hij begon centraal, maar week toen uit naar de rechterflank. Dreyer ging centraal spelen omdat die toch altijd naar binnen komt en in zijn weg ging lopen.

Genk deed het vooral op de counter, loerend op balverliezen van paars-wit. Zeqiri en El Ouahdi kregen zo twee goeie kansen, twee keer op Schmeichel. Anderlecht had een paar schietkansen via Dolberg en Delaney, maar die laatste kreeg op aangeven van Dreyer dé kans om de wedstrijd open te breken. Hij schoot knullig op Vandevoordt. Wat een kans!

Het tot dan vrij saaie duel leek op een 0-0 bij de rust af te stevenen, maar dan liet Verschaeren eens zien dat hij die 'touch of genius' nog altijd heeft. Vanop de rand van de zestien lepelde hij het leer over Vandevoordt in de kruising. Een prachtgoal. Goal probability: 2 procent! Waarom laat hij dat toch zo weinig zien? Dat is de enige reden waarom hij nog bij Anderlecht speelt: zijn statistieken zijn niet goed genoeg.

Werk voor Domenico Oliveiri, die gekozen had om met twee spitsen te spelen. Maar Zeqiri woog niet genoeg en El Khannouss werd uit de match gehouden door Delaney. Dan verlies je al heel wat wapens. Anderlecht had de meeste kansen en trok met een verdiende voorsprong de rust in. 

Dolberg met de beslissing, maar nog serieus bibberen

Genk liet zich daarna kloppen in het mentale spelletje. Delaney deed niets anders dan praten, El Khannouss ging zich in scheidsrechter Visser opwinden. Anderlecht speelde véél beter dan de Limburgers die tweede helft. De druk, de intensiteit, de combinaties... dat was weer wel op kampioenenniveau.

Ze kregen een hele resem kansen en verdienden onderhand wel de dubbele voorsprong. Die kwam er ook nadat Sardella een bal subliem blind voorgooide, Augustinsson naar het penaltypunt kopte en Dolberg zijn naam van ijskonijn alle eer aan deed. Kouder kan je niet afwerken: 2-0.

Tolu kon na een prachtige voorzet van El Ouahdi wel al snel de 2-1 op het bord zetten. Het werd nog bibberen voor Anderlecht, want Genk begon aan een echte belegering. De ingevallen Leoni smeet zich echter voor alles. 

Anderlecht heeft zo zijn eigen lot nog altijd in handen en volgende week wordt er voor de titel gespeeld in het Lotto Park tegen Club Brugge. Die kunnen dan kampioen spelen als ze maandag zelf winnen. Anderlecht kan de titelrace helemaal open smijten tot de laatste speeldag bij winst tegen blauw-zwart.