Geen kampioenenbal dus, maar de - heel schrale - troost van de Europa League. De ploeg die niet kon verliezen, verloor na een tumultueuze en spektakelrijke wedstrijd. Of ze dit vlug te boven gaan komen, is maar de vraag.

Ariël Jacobs dropte voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar Lucas Biglia terug in de ploeg. De Argentijn had weinig trainingsritme kunnen opdoen, maar moest toch opdraven.

Anderlecht begon aarzelend aan de partij en Partizan maakte daar gretig gebruik van. Vooral de Braziliaan Cleo was gevaarlijk en na een kwartier was het hij dan ook die Anderlecht op achterstand zette. Aan de eerste paal kon hij zijn hoofd zetten tegen een goed indraaiende hoekschop. En op dat moment was dat niet eens onverdiend te noemen.

Anderlecht herpakte zich echter en onder leiding van Biglia ging het op zoek naar de gelijkmaker. De verdediging van Partizan bestaat echter uit enkele fors uit de kluiten gewassen jongens en de vele 'zwiepers' in de box werden stevast weggekopt.

Vanuit de tweede lijn dan maar proberen, moeten de Anderlecht-spelers gedacht hebben. Polak, Biglia en Boussoufa probeerden het allemaal wel - en niet eens onaardig - maar de Ilic gaf geen krimp. Veel kon Anderlecht verder in die eerste helft niet klaarmaken. Al was Suarez kort bij de gelijkmaker, maar zijn schot ging in het zijnet nadat hij zich mooi had vrijgekapt.

Zo werd de rust bereikt met een 0-1-stand. Iets wat ze bij Sporting absoluut hadden willen vermijden. Anderlecht kon in die eerste helft te weinig doelgevaar creëren.

De koffiepauze had Anderlecht deugd gedaan. Of was het de donderpreek van Ariël Jacobs. Het belegerde het doel van Ilic. En toch viel de treffer aan de overkant. Cleo kreeg veel te veel ruimte en mocht vrij voor Proto de 0-2 scoren. Een uitzichtloze situatie op dat moment.

Ware het niet dat Anderlecht op het uur de aansluitingstreffer scoorde. Lukaku, al vallend, kon er nog zijn hoofd tegen zetten en de Partizan-doelman miskeek er zich volledig op. En dan was er nog Silvio Proto. Die schudde immers een machtige save uit zijn mouwen nadat Iliev alleen voor hem opdook.

En het was Guillaume Gillet die Anderlecht weer helemaal in de match bracht. De rechtsachter haalde vanop de rand van de zestien verschroeiend uit en de bal ging wondermooi in doel. Het Constant Vanden Stock-stadion ontplofte. Waar Anderlecht in de eerste helft nog onmondig was, ontbond het nu al zijn duivels.

Belgrado geraakte niet meer over de middellijn en Anderlecht bleef de kansen a an elkaar rijgen, maar de verlossende treffer bleef uit. De nervositeit in het stadion was voelbaar. En het vermijdbare gebeurde dan ook: verlengingen. En beide ploegen hadden al heel veel energie verbruikt. Het werd dan ook een slijtageslag.

De eerste verlenging was helemaal voor Anderlecht, maar het geraakte niet door de Servische muur. Al moet gezegd dat de Schotse ref zich niet al te Anderlecht-gezind toonde. Zelfde verhaal in de tweede helft. En dus penalties. Altijd een loting!

En die loting draaide verkeerd uit voor Sporting Anderlecht. Zowel Suarez, Biglia als Boussoufa schoten hun penalty huizenhoog over. De teleurstelling droop van de tribunes in het Constant Vanden Stock-stadion.