Johan Walckiers, Cédric De Volder en Sander De Graeve in Anderlecht

De euforie van 'Het Park' werd al snel een flinke klap gegeven. Na drie minuten stond er immers al 0-1 op het bord: Immobile. Dat had net zo goed de beschrijving van de verdediging van Anderlecht kunnen zijn bij de goal als de naam van de doelpuntenmaker. Zowel het centrale middenveld als de centrale verdedigers stonden er bij en keken er naar hoe Dortmund door het hart van het veld sneed en Immobile afgezonderd werd voor doel. Najar hief daarbij het buitenspel dan nog eens op.

Schaken met handicap

Het is als beginnen schaken terwijl je tegenstander al drie zetten heeft mogen doen. Bij gelijkwaardige partners is dat al een serieuze achterstand om op te halen, als je tegenstander in principe dan nog eens een paar klasses sterker is, lijkt het meer op sportieve zelfmoord. Dortmund rook bloed, vooral op de rechterflank waar Deschacht aan het pompen en tegelijkertijd aan het verzuipen was. Praet speelde meer als tweede linksback dan dat hij bijdroeg aan het offensieve spel. 

Zo ver dat ergens te bespeuren viel, want buiten Najar en Praet leken er niet veel mee te kunnen met het tempo van de Gelbschwarzen. Proto moest met twee beenvegen Aubameyang en Schmelzer van een doelpunt houden, Mbemba en Najar liepen zich het heen en weer om alles terug te halen en Nuytinck had duidelijk nog last van zijn blessure. Twee goeie kansen had Anderlecht: een doelpunt van Praet werd afgekeurd voor onbestaand buitenspel en diezelfde Praet kwam nog eens alleen voor Weidenfeller, maar zag de doelman zijn schot pakken.

Functioneel, efficiënt. Kortweg: Duitsers

Anderlecht-Dortmund: 0-1 bij de rust en dat mag zelfs een mirakel genoemd worden, want het klasseverschil was vele malen groter te noemen. Maar je weet maar nooit, moet Hasi gedacht hebben bij de rust en hij liet zijn ploeg staan. Anderlecht wierp zich met de moed der wanhoop in de strijd en het moet gezegd: veel kansen gaf Anderlecht niet meer weg.

Piszczek en Aubameyang bleven wel Deschacht bestoken en ja, één goeie voorzet was genoeg en invaller Ramos tikte voorbij Proto. Mbemba kwam te laat. Zuiver, functioneel, efficiënt,... Duitsers. Anderlecht - en wij met hen - had zich wijsgemaakt zijn voet te kunnen zetten naast de gehandicapte topploeg, maar het blijft een geoliede machine die even snel komaf maakte met dat vertrouwen als met de match. Ramos maakte het zelfs nog erger: 0-3 na een perfecte counter.

Anderlecht toonde gewoon te veel gebreken. Heel de verdediging werd op een hoopje gespeeld. Najar was de enige die zich rechthield. Op het middenveld kon Defour zijn leidersrol niet waarmaken en vooraan had Mitrovic weeral een paar dotten van kansen die hij liet liggen. Als het niet allemaal goed zit, kan Anderlecht dit Dortmund zelfs niet aan als ze met al hun reserven spelen, laat staan als er zoveel verkeerd gaat...