Italië is al langer een naam binnen het Futsalwereldje en brons lijkt wel hun favoriete eremetaal. In 2012 werden de Italianen derde na een verloren halve finale tegen de latere winnaar Spanje. Ook het daaropvolgende WK sloot de Azzurri op eenzelfde plek af.

Slaapwekkende vertoning

In hun missie richting die felbegeerde finaleplaats moesten de Slovenen als eerste voor de bijl. De openingsfase van beide ploegen baarde een muis. Slovenië, de laatste jaren een vaste klant op het EK, had het organisatorisch goed voor elkaar. De Italianen wisten geen gaatje te creëren en werden bovendien ijskoud gepakt. Na een ver teruggespeelde corner schoot Gasper Vrhovec de bal voorbij de verbouwereerde Stefano Mammarella.

Het vervolg van de eerste periode was nog armzaliger. Hoe hard de Italianen hun spelpeil probeerden op te krikken, tegen de Sloveense muur was geen blauwhemd opgewassen. De pauze moest raad brengen in deze slaapwekkende vertoning.

Opstootjes na rust

Nadat de speaker het publiek had wakker geschut met een Mexican Wave, kwamen ook de spelers een pak scherper uit de kleedkamer. Dat resulteerde vooral in enkele hete standjes tussen de beide teams. Slovenië liet zich uit zijn lood slaan door de uitgekookte Italianen, die zich via Fortoni terug in de wedstrijd knokten.

De withemden leken het onderspit te moeten delven maar net dan sloegen ze een tweede keer staalhard toe. Met een kopie van de eerste goal bracht Kristjan Cujec zijn team terug op voorsprong. De frustratie groeide bij de Italianen en de poppetjes gingen steeds vaker aan het dansen. Het slotakkoord leverde langs beide kanten nog een doelpunt op, maar het was Slovenië dat aan het langste eind trok.