Johan Walckiers in Warschau

Na de tactische (saaie) bedoening in Spanje-Portugal werd de wedstrijd van Duitsland en Italië er wel eentje om bij te glimlachen. Beide ploegen trokken lustig naar voor en hadden in het eerste kwartier al meer laten zien dan in de hele vorige halve finale, qua kansen dan toch. En in het eerste kwartier was het Duitsland die de beste mogelijkheden had.

Balotelli: enfant terrible en topspits

Zo moest Pirlo een inzet van Khedira van de lijn halen en duwde Buffon bijna een voorzet van Boateng via Barzagli in eigen doel. Op de daaropvolgende hoekschop moest Buffon aan de bak op een schot van Schweinsteiger. Stilaan kwam Italië echter ook opzetten in de zestien van Neuer. Pirlo en Cassano probeerden het eerst nog met een paar afstandsschoten maar het was 'Super Mario' die de ban brak. 

Er ging wel een heel mooie beweging van Cassano aan vooraf die twee verdedigers in de wind zette en de perfecte voorzet naar zijn spitsbroeder verstuurde. Het enfant terrible kopte bijna ongehinderd voorbij Neuer. De volgens de bookmakers topfavoriet reageerde met een schot van Khedira waarop Buffon alles uit de kast moest halen. 

Cate...wat?

Maar Italië voetbalt onder Cesare Prandelli veel aanvallender dan we van de Squadra Azzurri gewend zijn. En dat lieten ze ook zien. Bij 1-0 zouden onder Lippi en Donadoni - de vorige Italiaanse bondscoaches - de rangen achteraan gesloten worden en een dubbele muur opgetrokken worden. Niet onder Prandelli, want Italië ging gewoon op zoek naar een tweede goal. Cate...wat?  

Montolivo was er al dichtbij nadat Cassano (heel sterke match) hem afzonderde voor doel, maar de middenvelder twijfelde te lang. De ex-speler van Fiorentina die volgend seizoen voor AC Milan uitkomt, besloot dan maar een fantastische pass over dertig meter te verzenden naar Balotelli. Een pass die de donkere aanvaller alleen op weg stuurde naar Neuer. Niemand met een wit hemd haalde hem nog in en met een droge knal hoog en net naast de paal liet hij de Duitse doelman een tweede keer kansloos. Italië met een dubbele voorsprong de rust in: wie had dat voorzien?

Penalty maar te laat

En vooral: twee goals van de man die dit seizoen misschien wel het meest met extrasportieve zaken in het nieuws is geweest van alle voetballers. Duitsland moest komen, probeerde dat ook, maar Italië hield redelijk makkelijk stand. Al waren de schoten van Lahm en Reus wel niet kansloos. De eerste was echter te hoog en de tweede werd gepakt door Buffon.

Zelf ging de Squadra ook niet achteruit leunen want de wedstrijd bleef evenwichtig. Oude rot Andrea Pirlo stuurde zijn troepen regelmatig naar voor en zelf behield hij de kalmte aan de bal om iedereen te laten opschuiven. Marchisio was de gevaarlijkste met twee schoten die het kader met niet zoveel misten en Di Natale had het helemaal kunnen beslissen als hij niet alleen voor Neuer in het zijnet had geschoten.

Echt grote uitgespeelde kansen konden de jongens van Löw daar niet tegenover zetten behalve misschien één voor verdediger Hummels waar Buffon goed op reageerde.  Maar na hands van Balzaretti ging in de toegevoegde tijd de bal nog op de stip en kon Özil nog de aansluitingstreffer scoren. Te laat echter...

Italië gaat misschien ietwat verrassend maar wel verdiend door naar de finale. Met alle lof voor Cesare Prandelli die zijn ploeg fris van de lever laat voetballen.