Standard moest winnen of gelijkspelen met minstens drie goals. Een 0-1 mochten de Rouches al na vier minuten vergeten, want toen stonden de Duitsers reeds op voorsprong. Maar wat een knullig verdedigen bij de ingooi ter hoogte van de zestien. Schlaurdraff liep naar de achterlijn en bij Standard had blijkbaar nog niemand door dat je op een ingooi geen buitenspel kan staan. Schlaudraff zette voor, Bolat weerde af, maar in de voeten van Abdellaoue die makkelijk kon scoren. Een koude douche voor de bezoekers.

En het werd erger, want de Luikenaars waren echt nergens in die beginfase. Ze werden gewoon overlopen door die van Hannover en na een dikke 20 minuten stond het al 2-0 toen Kanu een voorzet van Pinto in eigen doel trapte. Daarna had Standard één kans om terug in de wedstrijd te komen, maar Van Damme kopte op de paal en Kanu miste de rebound onbegrijpelijk.

José Riga greep in en kind van de rekening werd Laurent Ciman. Hij werd vervangen door Opare, maar veel beterschap leverde dat niet op, want Riga kon eigenlijk minstens zeven man wisselen. Veel kon Standard niet voorleggen behalve een paar schoten ver over. Bij de rust was de wedstrijd dus eigenlijk al gespeeld, want de Duitsers zetten de wedstrijd op slot.

Standard begon de tweede helft beter, ook omdat Hannover al gewoon languit achterover gezakt was. De laatste Belgische vertegenwoordiger kon ook in die tweede helft weinig gevaar creëren en zag het licht helemaal uitgaan na de tweede gele kaart voor Gakpé. Met tien was het immers helemaal een onbegonnen taak.

En helemaal gedaan was het toen Kanu na een actie van Ya Konan zijn tweede own goal van de avond binnenkopte. Drie keer scoren op een kwartier zat er echt niet in en dus was het boeken toe. Pinto maakte er zelfs nog 4-0 van. Standard was veel te klein voor dit Hannover en kon nooit de indruk wekken de kwalificatie te kunnen rechtvaardigen.