Bondscoach Roberto Martinez hield woord en bracht liefst zes nieuwe namen aan de aftrap. Casteels, Hazard, Boyata, Origi, De Ketelaere én Theate begonnen in de basis.

België koos in Cardiff voor controlevoetbal met veel balbezit. Origi stak met een knal al snel de neus aan het venster, niet veel later was het wél raak. Een afvallende bal belandde voor de rechtervoet van aanvoerder De Bruyne, die het leer met veel gevoel in doel borstelde. KDB had nog geen kwartier nodig om de Welshe fans -waarom in godsnaam floten zij De Bruyne uit- het zwijgen op te leggen.

Het recept van Wales was duidelijk: lange ballen op Moore, de kleerkast voorin. Doelgevaar leverde dat evenwel niet op. Tot de Belgische defensie iets voorbij het halfuur besloot een handje toe te steken. Boyata kreeg het leer niet goed weg, Theate maaide over de bal. Moore scoorde, zowaar met de voet: 1-1. Zuur voor Casteels, die een halfuur werkloos moest toekijken.

Kevin De Bruyne bleef met voorsprong de beste man op het veld. Vlak voor de pauze legde hij een vrije trap perfect op de voet van Thorgan Hazard, die zijn schitterende volley binnenkant voet zag uiteenspatten op de paal. 

Debuut Vanzeir

De Belgen kwamen slap uit de kleedkamers en voetbalden aan een te laag tempo. Op het uur probeerde Martinez zijn ploeg een stroomstoot te geven met de inbreng van Saelemaekers, Dendoncker én Vanzeir, de tweede debutant van de avond. De spits van Union had het moeilijk en kwam niet in het stuk.

Het was slappe kost die de Rode Duivels in de tweede helft serveerden. Doelgevaar was er niet, een flauw schotje van Saelemaekers buiten beschouwing gelaten. De Bruyne en Vanaken bleven proberen, maar voor het overige acteerden te veel Duivels onder niveau.

In de slotfase was het Wales dat op zoek ging naar de zege. Koen Casteels moest zich onderscheiden op een staalharde knal van Williams. In blessuretijd trokken de Rode Duivels dan toch nog eens ten aanval, maar de pogingen van Trossard en Boyata waren te schuchter.