Het spektakel begon na een kwartier spelen, toen Batéfimbi Gomis een voorzet van Ilan binnentikte en zo het thuispubliek met verstomming sloeg. De reactie van Les Sang et Or kwam er vijf minuten later, maar Coulibaly kopte de bal op de lat. Saint-Etienne was echter niet uit zijn lood geslagen, want weer vijf minuten later scoorde het opnieuw. Marek Heinz haalde uit vanaf de rand van de zestien en vloerde doelman Itandje met een droge schuiver. Lens was er helemaal van ondersteboven en kreeg geen voet aan de grond, Saint-Etienne slaagde er in voor de rust nog uit te lopen tot 0-3. Gomis had een geweldige inspanning in petto op de rechterflank en gaf vervolgens voor; aan de tweede paal stond Heinz om zijn tweede van de avond fantastisch binnen te knallen. Bij de rust leidden de bezoekers met 0-3, Lens moest zich dringen gaan herpakken om een vernedering te vermijden.

 

Met nieuwe moed kwam de thuisploeg uit de kleedkamers. Eric Carrière had inmiddels onzichtbare spits Jussie vervangen en dat loonde na twintig minuten spelen. Carrière zette voor tot bij aanvoerder Seydou Keita, die de aansluitingstreffer voorbij Janot kopte. Was dit enkel de eerredder of kon Lens nog meer terugdoen? Heel lang leek het enkel de eerredder te worden, totdat Coulibaly, weer met een kopbal op een voorzet van Cousin, de moed in Félix-Bollaert weer aanwakkerde door met nog één minuut te gaan in de officiële speeltijd de 2-3 te scoren. Na twee minuten in de blessuretijd gebeurde het ondenkbare. Jemaa gooide een corner voor doel, captain Seydou kopte opnieuw binnen. Die van Lens euforisch, Les Stéphanois stonden aan de grond genageld. Het punt werd – terecht – als een overwinning gevierd na een onvergetelijke pot voetbal; ongetwijfeld één van de beste wedstrijden van het Franse voetbalseizoen.