Een zenuwachtig wedstrijdbegin leverde niet veel spektakel op. De intensiteit van de duels was meteen hoog, de spelers voetbalden met het mes tussen de tanden. Pas na twintig minuten was er een eerste noemenswaardige doelpoging: Hognon kopte een vrije trap naar doel, rakelings langs de goal van Coupet. Lyon had Saint-Etienne waar het wou: op het middenveld, met veel slordigheden tot gevolg. Even voor het uur kwamen de bezoekers op voorsprong. Malouda versnelde op zijn vertrouwde linkerflank, gaf voor, Hognon werkte de bal onhandig weg waarop het leer bij de linker van Kim Kallström kwam; de Zweed werkte beheerst af. Nog voor de rust kwam Lyon op 0-2, na een knappe goal van Tiago. De Portugees etaleerde zijn klasse door vanop zo’n twintig meter doelman Janot te lobben, een wondermooie treffer. 0-2 stond het bij de rust, gezien het spel niet meer dan logisch.

 

Wie dacht dat Les Verts beter uit de catacomben zouden komen, kwam bedrogen uit. Want al na drie minuten in de tweede helft maakte Fred er 0-3 van. Hij trapte een vrije trap hard voorbij Janot, die zo al een derde keer kon gaan vissen. Fred een vrije trap, waar is Juninho dan? De Braziliaan werd door Houllier op de bank gehouden nadat hij de voorbije week door een enkelblessure niet voluit kon trainen. Terug over naar de wedstrijd, of wat daar nog van over zou blijven. Want na tweeënvijftig minuten moest scheidsrechter Chapron het duel noodgedwongen stilleggen: het door de ordediensten gebruikte traangas bereikte ook het speelveld, thuisspeler Pascal Feindouno scheen er het meeste last van te hebben. Twintig minuten duurde het oponthoud, waarop Chapron de kust veilig achtte. Maar de wedstrijd was natuurlijk al lang gespeeld, al zochten Les Stéphanois toch nog een eerredder. Tien minuten voor tijd slaagde Gomis daarin, maar veel zoden bracht dat niet meer aan de dijk: het bleef 1-3.