Ex-doelman, analiseert STVV-Lokeren

Voormalig STVV-doelman, Kevin De Corte, analiseert STVV-Lokeren.



De Koninklijke Sint-Truidense Voetbalvereniging vatte de terugronde aan met een nederlaag tegen Lokeren. De Kanaries, die in het klassement over Club Brugge konden wippen, vonden geen antwoord op de goede Waaslandse organisatie.

De wedstrijd kon nochtans niet beter starten. Janssen zette De Ceulaer alleen voor doel en de nieuwe publiekslieveling vloerde de debuterende De Wilde meteen op snelheid. Enkele ogenblikken later zette diezelfde De Ceulaer zichzelf alleen voor doel na een knappe schaarbeweging. De hoek was voor ‘Benji’ net iets te scherp geworden om de wedstrijd al vroeg te beslissen.

De vreugde was echter van korte duur. Een meeverdedigende De Ceulaer speelde een bal slordig in en Kristinsson was er als de kippen bij. De slapende Kanaries konden enkel toekijken hoe Tailson zijn eerste doelpunt op Belgische bodem vrij kon binnenknallen.

Het was meteen ook de aanzet voor een saai wedstrijdvervolg, waarin STVV wel wilde maar niet kon en Lokeren zich vooral beperkte tot het in stand houden van de organisatie en loeren op snelle uitbraken. Lokeren kende nog weinig problemen, de Kanaries zakten volledig weg. Gelukkig was er een volledig vrijstaande Tailson die, net voor rusten, de Kanaries wakkerschudde voor het theekransje, 1-2.

De tweede helft werd een maat voor niets. Het gebrek aan ideeën binnen het Truiense middenveld en de technische overmacht van het Lokerse blok kwamen het goede spel niet ten goede. Enkel De Ceulaer kon nog eens dreigen met een laag, schuivend schot. De Wilde lag op de juiste plaats.

De eerste 10 speelminuten niet ten na gesproken, haalden de Kanaries een bedroevend niveau. Waarschijnlijk zal bij sommigen de wil nog wel aanwezig zijn, maar het trage, slordige en ongeïnspireerde spel geeft daar weinig blijk van. Op tactische beterschap zullen we allicht ook niet meer moeten rekenen. Mathijssen heeft blijkbaar besloten dat een 4-3-3 zonder Boffin niet meer mogelijk is, maar het blijft ook voor hem zoeken naar een eerste succesvol alternatief. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de coach over heel wat minder kwaliteit beschikt dan voorheen. Dat neemt niet weg dat er van een concept weinig te merken viel. Zijn het de spelers die de technische staf in slaap wiegen, of omgekeerd? Het is zowat de enige vraag die ik me tegenwoordig nog stel na een avondje Staaien.

Het is bij deze ook ontegensprekelijk bewezen dat de steunpilaren van weleer nu het hardst gemist worden. Boffin zorgde in combinatie met zijn flankspelers Vangeel en Pereira voor de doelpogingen, die Mbona er maar had in te leggen. Op het middenveld hielden Delorge en Verjans de boel gesloten, in dienst van de aanvallende spelers. Achteraan werkte Kalisa zowat alle schoonheidsfoutjes weg. Boffin is naar financieel betere oorden vertrokken, Vangeel is al maanden uit vorm, Mbona zit ergens in Afrika en Pereira weet al enkele maanden dat hij mag beschikken. Achteraan is Kalisa al een tijdje out en wordt nog altijd gekozen voor een niet complementair centraal duo. Te veel kwaliteitsverlies op korte tijd dus. Sterker nog, als je de vergelijking maakt met enkele jaren geleden leunt het huidige elftal dicht aan bij de degradatieploegen van weleer. Spijtig dat we op deze manier nog een maand of vier verder moeten, hoewel het doelloos geworden seizoen de kans biedt sommige openstaande rekeningen uit het verleden te vereffenen.

Dit gezegd zijnde is het nu aan het clubbestuur om naar volgend seizoen toe voor een ommekeer te zorgen, al heb ik daar wel vertrouwen in. Deze club verdient spelers die trots zijn dat ze de tweekoppige adelaar op het truitje wekelijks met zweet mogen benatten. Mannen, mannen met een volwassen winnaarsmentaliteit. Al wie groener gras denkt te vinden aan de overkant, met plezier. Een mooie rode strik er rondknopen en, adieu! Het komt ons, de club, enkel ten goede.