Goethals, een man met een visie

"Ons voetbal verliest monument" (Aimé Anthuenis)

"Met zijn heengaan, verliest België een groot voetbaltrainer én kenner van het Belgisch voetbal” (Bondsvoorzitter Jan Peeters)

"Raymond was de allergrootste in zijn eenvoud" (Paul Van Himst)

"Goethals kende het voetbal uit het hoofd" (Bernard Tapie)

“Raymond Goethals was tactisch één van de beste trainers die België heeft gekend” (Georges Leekens)

“Een van de grootste en zeker meest eigenzinnige van alle voetbaltrainers” (Guy Verhofstadt)

 

Dit zijn maar een paar van de vele reacties die ons bereikten na het heengaan van Raymond Goethals.

 

 

Raymond Goethals is op 6 december 2004 overleden in het ziekenhuis. Hij was al een tijdje zwaar ziek, een dag eerder werd hij opgenomen in het ziekenhuis.

Goethals is de grootste trainer uit de Belgische voetbalgeschiedenis en zal zo ook voor altijd in ons geheugen gegrift staan.  Hij was een man met een visie.  Een visie die hij aan iedereen, die wou luisteren, graag verklaarde in zijn o zo bekend Brussels dialect.

 

Raymond Goethals werd in Brussel geboren op 7 oktober 1921.  Als 12-jarige knaap begon zijn carrière bij Daring Brussel.  Daar speelde hij 16 jaren.  Hierna verhuisde hij naar Racing Brussel om daar het doel te verdedigen tot 1952.  Op zijn 33ste begint zijn trainerscarrière.  Na Borgworm komt hij aan in Sint-Truiden.  Hier verricht hij zo goed werk dat hij door Constant Vanden Stock wordt gevraagd om assistent bondstrainer te worden.  De relatie tussen Constant en Raymond groeide uit tot een soort vriendschap die al die jaren standhield.

 

In 1968 neemt hij het roer van Constant over.  Zijn grootste succes als bondstrainer behaalt hij op Euro ’72 waar de Belgen het tot in de halve finale schopten.  Twee jaar eerder geraakten de Belgen onder zijn leiding ook tot in de eindronde van het WK en op het EK van 1976 geraken de Rode Duivels tot de kwartfinales.

 

In ’77 kwam Goethals naar Anderlecht.  In datzelfde seizoen bereikte Anderlecht de finale van de Beker voor Bekerwinnaars.  Het seizoen daarna deden ze zelfs beter, door die finale te winnen.

 

Het jaar 1980 was Goethals trainer van 2 teams, eerst het Franse Girondins de Bordeaux, daarna ging het naar Brazilië, FC Sao Paulo.  Het seizoen 80-81 was Raymond terug in België en nam hij Standard Luik onder zijn hoede.  Met de grootmeester aan het hoofd won Standard Luik 2 maal op rij de titel (‘81 en ‘82) en in het eerste seizoen geraakten ze in tot de finale van de Beker der Bekerwinnaars.

 

In de jaren hierna behaalde Goethals nog een paar bescheiden prijzen met eerst RC Jet (promotie via eindronde), terug Anderlecht (2 maal op rij bekerwinnaar) om dan in ’89 terug naar Girondins de Bordeaux te gaan en er in het seizoen ’89-’90 vice-kampioen te worden.  De Tovenaar (een bijnaam die hij doorheen de jaren kreeg) werd in ’90 aangetrokken door Marseille, op dat moment onder beheer van Bernard Tapie.

 

Hier behaalde de Tovenaar zijn grootste successen, in het eerste seizoen werd Marseille kampioen en behaalde ze de finale van de Europabeker voor Landskampioenen.  Ze verloor de finale, na penalties, van Rode Ster Belgrado.  Ook werd Goethals verkozen tot beste trainer van Europa in ’91.  Het tweede seizoen behaalden ze de titel en de beker.  Het daarop volgende seizoen was nog mooier.  Wederom de titel maar deze keer mocht Goethals ook de beker met de grote oren omhoog steken.  Marseille won de finale van de Europabeker voor Landskampioenen van Milan met 1-0. Met deze overwinning werd Goethals een voetbalgod in Frankrijk en kreeg de Tovenaar een nieuwe bijnaam: Raymond la Science.

 

Na deze topjaren in Frankrijk keert Goethals terug naar België om bij Anderlecht in schoonheid te eindigen door kampioen te worden.

 

Goethals is op dat moment de 70 voorbij en zijn leeftijd begint een actieve trainerscarrière in de weg te staan.  Hij besluit dan ook om ermee te stoppen.

 

Na zijn tot de verbeeldingsprekende carrière wordt de Tovenaar nog vaak gevraagd om commentaar te geven bij wedstrijden.  Op die momenten zie je dat er van de visie, niks verloren gegaan is.  Op zijn typische manier, in het Brusselse dialect, verklaart hij alles.

 

Er werd hem ooit naar een hoogtepunt uit zijn carrière gevraagd.  Een antwoord kwam er redelijk snel: "De blijk van erkenning die ik onlangs kreeg van al die spelers met wie ik in Mexico werkte. Dat was op de voorstelling van een film die Canal + over mij maakte. Ze waren allemaal aanwezig om naar de première te komen kijken. Dat pakte me. We leven in een vluchtige tijd. Van iemand die sterft wordt de dag nadien al niet meer gesproken. Maar nu waren ze eenendertig jaar later allemaal voor mij gekomen. Op een zondagavond. Dat vond ik een teken van respect. Het is misschien wel het meest indringende moment uit mijn carrière geweest."

 

Een leuke anekdote die vaak door hemzelf verteld werd als het over Marseille ging was die over Erik Cantona;

 

 

Alle behaalde titels op een rijtje:

 

1 Europese Beker der Landskampioenen: ‘93 (Marseille)
1 Europese Beker der Bekerwinnaars: ‘78 (Anderlecht)
2 Europese Supercups: ‘76 (Anderlecht), ‘78 (Anderlecht)
2 Belgische titels met Standard: ‘81-’82, ‘82-’83
1 Belgische titel met Anderlecht: ‘86-’87
3 Franse titels met Marseille: ‘90-’91, ‘91-’92, ‘92-’93
2 Belgische bekers met Anderlecht: ‘88, ‘89

Verkiezing tot beste Europese trainer in ‘91