Analyse Winteranalyse Lokeren

Winteranalyse Lokeren
door Rudi Zeelmaekers

De ambities van Sporting Lokeren voor dit seizoen waren duidelijk. Voorzitter Lambrecht wilde attractief voetbal en een plaats bij de eerste vijf in de rangschikking. Met de komst van Tailson vorige winter en het aantrekken van Ademilson leek Lokeren voldoende gewapend om aanvallend goed uit de verf te komen. Ook achterin werd de Wase club versterkt met de van Anderlecht overgekomen Olivier Doll. Tel daar ook nog de komst bij van Joao Carlos Pinto en het is duidelijk dat Lokeren vooral in de breedte werd uitgebouwd. Met sluitstuk Filip De Wilde zou de ploeg van Franky Van der Elst voldoende ervaring en talent in de rangen hebben om makkelijk in het bovenste deel van het klassement mee te draaien. Nog voor het seizoen goed begonnen was sloeg het noodlot toe. Doelman De Wilde brak zijn voet en gezien Milojevic ook al geblesseerd was moest Griffin De Vroe onder de lat. Dit was maar een tijdelijke oplossing want koortsachtig ging de club op zoek naar een meer ervaren doelman en vond die al vrij snel in de persoon van Lazic. Bijgevolg mocht De Vroe enkel in de openingswedstrijd het Lokerse doel verdedigen.

 

Voor Franky Van der Elst begon het seizoen 2004 - 2005 alvast veelbelovend met weliswaar matig voetbal op het veld van Cercle Brugge. Hoewel de Waaslanders in het Jan Breydel Stadion niet baas waren slaagden ze er toch in om een punt mee te nemen naar huis door stevig tegen te prikken wanneer bij Cercle de aandacht verslapte. Het hadden zelfs 3 punten kunnen zijn nadat De Beule en Gretarsson een 1-0 achterstand hadden omgebogen in een 1-2 voorsprong maar een defensieve fout in de slotfase besliste anders over het lot van Lokeren. De eerste thuiswedstrijd van het seizoen werd dan wel gewonnen met het kleinste verschil van Brussels (1-0), maar in die wedstrijd zorgde Lokeren voor weinig spektakel en dit gebrek zou Van der Elst later nog zuur opbreken. Het was meteen ook de laatste wedstrijd van Davy De Beule voor Sporting Lokeren. De vaardige middenvelder wilde zijn contract niet verlengen, dus gaf Lambrecht aan Van der Elst het advies om De Beule niet langer op te stellen. Laatstgenoemde werd vervolgens ook nog naar de B-kern verwezen en dit zorgde ervoor dat hij zijn ontslag indiende bij Lokeren en via een advocaat een vrije transfer wilde afdwingen. De rest van het verhaal is bekend.

 

De twee volgende wedstrijden kon Lokeren niet de volle buit nemen. Eerst leek Lokeren voor een kleine stunt te kunnen zorgen door zeer georganiseerd voor de dag te komen op het veld van KRC Genk. Een 0-1 voorsprong werd met hand en tand verdedigd maar toch konden ze niet beletten dat de Limburgers nog 2 keer tegen scoorden. De tweede thuiswedstrijd moest dan voor de tweede zege van het seizoen zorgen maar Lokeren beet zijn tanden stuk op Moeskroen en het duurde tot in blessuretijd voor Gretarsson de score in evenwicht kon brengen vanop de stip. De wedstrijd tegen Moeskroen was cruciaal voor de eerste ronde van de competitie want spelmaker Kristinsson moest naar de kant met wat later een aanslepende heupblessure zou worden. Door het uitvallen van de IJslander kwam de transfer van Hendrikx in een stroomversnelling en in de eerstvolgende wedstrijd is diezelfde Hendrikx de drijvende kracht in het Lokerse geheel. De Waaslanders bezorgden toenmalig leider La Louvière de eerste nederlaag van het seizoen met een kopbaldoelpunt van goaltjesdief Tailson. Bij Lokeren hoopte men dat de ploeg langzaam op de rails zou raken maar de verplaatsing naar Sclessin leverde niks op. Lokeren was nooit bij machte om een bedreiging te vormen voor de Luikse ploeg en het was voormalig Lokeren aanvaller Bangoura die de eindstand al vroeg in de partij op 1-0 vastlegde.

 

Thuis ging het Lokeren een stuk beter af. Van de drie gespeelde thuiswedstrijden werden er twee gewonnen en ook de vierde leverde winst op na een 3-1 overwinning tegen Westerlo. Het is vooral Marc Hendrikx die de Lokerse motor probeerde aan de praat te krijgen maar ondanks de zege slaagden ze er niet in om de supporters te verwennen. Op Het Kiel lukten de jongens van Van der Elst er wel in, om met de medewerking van Germinal Beerschot aardig voetbal op de mat te brengen tijdens de eerste helft. De wedstrijd werd wel in de slotfase van de tweede helft beslist, in het voordeel van Lokeren, toen Hendrikx 5 minuten voor het laatste fluitsignaal een hoekschop in doel draaide. Dankzij deze zege kwam Lokeren op een viifde plaats in het klassement en konden ze vol vertrouwen de topper tegen leider Club Brugge tegemoet zien. Al in de eerste minuut liep het fout wanneer Diallo ongelukkig de bal bij Victor bracht. Deze laatste aarzelde niet en zette Lokeren meteen op achterstand. Op Daknam was de thuisploeg vaker dichter bij de gelijkmaker dan dat Club Brugge de voorsprong kon uitbouwen. Club Brugge moest buigen onder de Lokerse druk en alleen fouten konden de Waaslanders afstoppen. Wanneer Balaban werd uitgesloten na revanche op Conte leek niets de gelijkmaker nog in de weg te staan maar Sollied hanteerde countervoetbal en met succes. Lokeren strandde op Butina en een degelijke Brugse organisatie en ze moesten de kelk helemaal ledigen toen invaller Van Tornhout een te zwaar verdict velde voor het moedige Lokeren.

 

Was de ploeg dan nu op de rails geraakt ondanks een nederlaag? Het was valse hoop want de goede prestatie kreeg geen vervolg op het veld van Bergen. Lokeren was wel de betere ploeg maar dit was eerder te wijten aan de zwakte van Bergen dan aan het spel van de Oost-Vlamingen. Vervolgens werd de topper tegen Anderlecht wel met een behoorlijk resultaat afgerond. Hoewel verdediger Doll zich op de dag voor de wedstrijd blesseerde en niet kon aantreden tegen zijn ex-ploeg wist Lokeren toch een puntje op Daknam te houden. In slechts 7 minuten had Lokeren een 0-1 achterstand kunnen ombuigen naar een 2-1 voorsprong dankzij doelpunten van Tailson en Ademilson. Aruna Dindane bracht even na de pauze al de eindscore op het bord want een poging van Tailson, op aangeven van Hendrikx, werd onschadelijk gemaakt door Peersman.

 

In de volgende competitiewedstrijd op Staaien ging het van kwaad naar erger bij de troepen van Van der Elst. Lokeren trof een supergemotiveerd Sint Truiden en leek wel een vriendenwedstrijd te spelen in de eerste helft. Ze waren nochtans goed begonnen en leken Sint Truiden onder druk te kunnen zetten maar na enkele minuten speelde Lokeren veel te laks om een dreiging voor Sint Truiden te kunnen vormen. Eerst leek Lokeren via Tailson de 1-0 achterstand nog te kunnen herstellen maar zelfs toen ze in de tweede helft de druk opvoerden raakte de bal niet voorbij Belic. Tailson liet zich vangen en deelde een kopstoot uit aan Diabate wat hem vier speeldagen schorsing zou kosten. Ondanks de man minder situatie bleef Lokeren aanvallen en verdienden ze de gelijkmaker. De Ceulaer blies de Lokerse kaars helemaal uit door in de allerlaatste minuut de voorsprong voor STVV te verdubbelen. Ook de volgende wedstrijd was niet echt hoogstaand hoewel Helleputte en Van der Elst tevreden waren met het 1-1 resultaat in de Wase derby tussen Lokeren en Beveren.

 

Voorzitter Lambrecht begon ondertussen te morren en had Van der Elst er al op gewezen dat hij goed voetbal verwachtte en liefst gekoppeld aan een aanvaardbaar resultaat. Lambrecht eiste een derde plaats in de kranten maar vooral de spektakelwaarde moest omhoog om de toeschouwersaantallen op Daknam op te krikken. De verplaatsing naar Gent werd wederom zonder progressie afgesloten en ondanks het 3-1 verlies behield Van der Elst het slinkende vertrouwen van de Lokeren-preses. De thuiswedstrijd tegen Oostende werd winnend afgesloten maar opnieuw mopperde de Lokerse voorzitter over het geleverde spel. De kritiek aan het adres van Van der Elst werd alsmaar groter. "Met deze spelersgroep moet veel beter voetbal gebracht worden" klonk het. De verplaatsing naar Lierse leek de druppel teveel te worden want de herboren Pallieters overspeelden Lokeren. Inspiratie- en puntenloos moest er terug worden gekeerd naar Daknam. Ondertussen was de duidelijk nog niet honder procent fitte Kristinsson opnieuw in de ploeg gedropt.

 

Van der Elst zou nog een allerlaatste kans krijgen tegen Charleroi maar de Lokerse coach wist dat hij enkele dagen na de partij allicht ex-coach zou worden. De wedstrijd begon dramatisch voor Lokeren want Kraouche bracht de Karolingers op voorsprong na slechts 6 minuten voetbal. Gelukkig scoorde Doll vrij snel tegen en Lokeren begon warempel beter te voetballen. De spelers wilden duidelijk de huid van Van der Elst redden maar of dit ook zou gelukt zijn als de vrije trap van Gretarsson in de laatste minuut in de netten zou gevlogen zijn zullen we nooit weten. Enkele dagen na de wedstrijd werd Van der Elst bedankt. Lokeren heeft ondertussen Willy Reynders aangesteld als hoofdcoach tot het einde van het seizoen. Reynders was voorheen al eens hoofdcoach maar hij beschikt niet over een Pro Licence-attest.

 

Met een gedeelde negende plaats en slechts zeven punten achterstand op de vierde in de stand ziet de toekomst er toch niet zo somber uit voor Lokeren. Vooral de terugkeer van Kristinsson centraal in het middenveld moet de ploeg na de winterstop op toeren laten komen. De IJslander bleef 11 wedstrijden aan de kant door een aanslepende heupblessure en ontbeerde wedstrijdritme in de laatste twee wedstrijden voor de winterstop. Als Lokeren tijdens de winterstop ook nog eens een echte versterking voor deze toch al stevige kern weet te vinden lijkt een plaats in de top vijf wel het absolute minimum.