Column Tribune: Stunt van bescheidenheid

 

Zijn blik verried dat hij het niet met volle goesting kwam uitleggen. De voor zich uit starende Franky Vercauteren wandelde samen met KV Oostende-trainer Herman Vermeulen de perszaal binnen. De opvolger van Hugo Broos had net een valse start genomen met de eerste thuisnederlaag van paarswit dit seizoen. Sterker nog, de eerste sinds 9 november 2003. En dan nog juist tegen de rode lantaarn.

 

Dat hij niet echt zin had in een confrontatie met de journalisten, mocht ook radio 1-collega Giedo Thiry ondervinden. Hem vinden in de catacomben van het Astridpark was een heuse opdracht. Pas na half elf – merkten we later op de radio in de auto –, nadat ze in de studio noodgedwongen eerst de reacties van op de andere velden hadden laten horen en ook nog de tijd kregen om tickets voor de Proximus Diamond Games weg te geven, was daar eindelijk de reactie van Vercauteren. Giedo kon het niet laten. “We hebben je lang moeten zoeken, komt dat door de tik die je kreeg na deze nederlaag?” Vercauteren wimpelde die vraag weg: “Ik heb meteen na de persconferentie de match met de technische staf geanalyseerd.”

 

De perslui waren braaf voor Vercauteren. “Uiteindelijk Peersman niet?”, was de stoutste vraag van een vrouwelijke collega. “Uiteindelijk niet neen”, repliceerde Franky, “en verdere uitspraken doe ik hier niet over.” Zondag probeerde Frank Raes het in Sportweekend ook nog eens. Maar Vercauteren loste niks. Voor de wedstrijd waren de mensen van de schrijvende pers lachend aan het uitdenken welke kop ze zouden brengen boven hun artikel. “Gevaarlijk spel van Franky”, omdat hij eerst aangaf Peersman te laten starten, maar hem uiteindelijk zelfs geen plaats op de bank gunde. Als hij zo al begint in zijn eerste wedstrijd, waar gaat dat dan eindigen, waren ze van mening.

 

Die titel haalde het niet, er waren belangrijkere zaken. De laatste die stuntte op Anderlecht, bijvoorbeeld. Vermeulen kwam zich verontschuldigen voor het spel van de kustploeg. Hij kon niet anders voetballen omdat hij er de middelen niet voor had. Maar excuseren hoefde toch niet? Het doel heiligt de middelen. Oostende moet voorlopig niet denken aan meewerken aan het spektakel, zoals het dat op Club Brugge deed, maar aan punten pakken. Al zal het de Anderlechtfans wel irriteren dat de kustjongens 7-3 de boot ingingen bij hun aartsrivaal uit Brugge, maar zaterdag in Brussel geen goal incasseerden. Het verschil met twee weken geleden? Iedereen bij Oostende hield zich nu aan z’n opdracht. “Op Club speelden we maar met negen”, zei Vermeulen daarover. Twee niet nader genoemde spelers deden hun taak niet naar behoren.

 

Wie ook blij was na de match, was Paul Okon. “Vooral om Glenn De Boeck eens een lesje te leren”, zei de Australiër gniffelend. De rechterhand van Vercauteren waagde voorafgaand aan de wedstrijd in De Laatste Show een pronostiekje. Gewaagd was het wel: 4-0. Het motiveerde de bezoekers alleen maar. Ook de supporters van Oostende waren niet blij met die uitspraak. Neen, ze waren niet met veel, maar toen je in het Astridpark een speld kon horen vallen, scandeerden ze de naam van Hugo Broos. Het weergalmde eng door het stille stadion. De Brusselse collega’s op de perstribune lachten maar flauwtjes. Toen een Anderlechtfan boven ons zag dat mijn compagnon en ik onze tevredenheid bij de 0-1 niet konden onderdrukken, riep die ons prompt toe: “Hoerenlopers”. Frustratie alom bij de paarswitte fans.

 

Wel chapeau voor Vercauteren dat hij de schuld van het verlies niet zocht bij het antivoetbal van Oostende. Hij had het over “respect voor de tegenstander”. Dat zei hij niet alleen in aanwezigheid van de KVO-coach, ook in andere interviews. “Ik wijs Oostende niet met de vinger. Wij hadden nog tijd genoeg om het recht te zetten. Maar de bal wilde er gewoon niet in.”

 

De gepensioneerde Michel Verschueren kon de kunsten van Oostende minder smaken. “Die mensen van Oostende durfden bijna niet naar de eretafel komen”, aldus Mister Michel. “Zo verlegen waren ze!” Dat moet je wel met een korrel zout nemen, want de preses van Oostende, Eddy Vergeylen, en zijn entourage konden hun trots om de stunt maar moeilijk wegsteken. Maar op zo’n moment was er in het West-Vlaamse kamp toch iets wat bescheidenheid heet. Bescheidenheid die de vedetten van Anderlecht zich samen met hun hulptrainer beter ook zouden toe-eigenen. Want de titel is nu ver af voor Vercauteren en de zijnen. Het behoud van Oostende een stapje dichter.