Analyse Seizoensanalyse Lokeren

Ondertussen maakten de Waaslanders een regelmatige seizoensstart. In tien wedstrijden werden 17 punten gesprokkeld. Het gros van de punten werd verloren tegen de toppers: Lokeren verloor zowel op Genk als op Standard met het kleinste verschil. Thuis verloor het dan weer met 0-2 van competitieleider Club Brugge, dat ruim 50 minuten met tien man speelde.
Op de 11e speeldag wist Lokeren dan toch een topteam punten af te snoepen. Thuis speelde het knap 2-2 gelijk tegen landskampioen Anderlecht. Dat gelijkspel was trouwens het eerste van een lange reeks, want Lokeren kroonde zich met 11 draws tot “kampioen van de gelijke spelen.”

Die titel zinde voorzitter Lambrecht niet. De grote man achter Lokeren zette stevig wat druk op trainer Franky Van der Elst. “Het voetbal wat we brengen, is eerste klasse onwaardig”, bulderde Lambrecht in de pers. Een 1-1 gelijkspel tegen Charleroi deed Van der Elst uiteindelijk de das om. Ondanks een behoorlijke negende plek aan de winterstop, werd de oefenmeester aan de kant geschoven door Lambrecht. Willy Reynders, op dat moment als scout actief bij de club, nam het roer over.

Reynders maakte in januari meteen een opvallend debuut. Hij schonk Aristide Bancé het vertrouwen en zette de Braziliaan tegen Cercle Brugge voor het eerst in de basis. Bancé bedankte met drie goals. Toch kon ook Reynders niet de schwung brengen die Lambrecht eiste. Tegen Cercle en Brussels werd er nog wel gewonnen, maar op de 20e speeldag verloor men alweer met 1-3 van Racing Genk. Die wedstrijd was de start van een zwakke reeks. Lokeren speelde in negen wedstrijden zes keer gelijk en ging drie keer de boot in. Enig lichtpuntje was het gelijkspel op het veld van competitieleider Club Brugge.
Op de 29e speeldag werd er dan eindelijk nog eens gewonnen. Lokeren smeerde Sint-Truiden een 4-3-nederlaag aan. De week daarop ging men winnen op het veld van streekrivaal Beveren.

Ondertussen deed Lokeren het heel mooi in de Beker van België. Na winst tegen Deinze (4-1) en Sint-Truiden (2-1) belandden de Waaslanders in de kwartfinale. Daar moest het uitkomen tegen rivaal AA Gent, de nieuwe ploeg van verloren zoon Davy De Beule. Thuis kwam Lokeren al gauw op achterstand dankzij een doelpunt van niemand minder dan De Beule zelf. Toch werd het nog 2-1. Een maand later ging Lokeren zelfs met 0-1 winnen op het veld van Gent.

In de halve finale leek ook alles goed te gaan. Lokeren speelde thuis tegen Germinal Beerschot een goede partij, maar kwam diep in de tweede helft toch op achterstand. Gelukkig was er nog Arnar Gretarsson. De Ijslander tikte in de laatste minuten alsnog de 1-1 tegen de netten. Toch mocht het niet baten, want drie weken later geraakten de Waaslanders op het Kiel niet verder dan de brilscore. Geen finale dus, een bittere pil voor Reynders en co.

Die tegenslag trok zich door in de competitie. Van de laatste vier wedstrijden werden er drie verloren. Enkel tegen Oostende kon Lokeren nog punten pakken. Het resultaat was een logische achtste plek en een bijhorend Intertoto-ticket. Logisch, gezien het potentieel van Lokeren. Een Uefa-bekerplek was veel te hoog gegrepen, dat moet onderhand ook voorzitter Lambrecht wel begrepen hebben...

De meevallers

De beste Lokerse speler was ongetwijfeld João Carlos. De Braziliaan ontpopte zich dit seizoen tot een onmisbare factor in de Lokerse verdediging. “Hij is beter dan Kompany”, riep Reynders zelfs op een bepaald ogenblik. In ieder geval kan hij op heel wat interesse rekenen. Onder meer Paris Saint-Germain kwam al een kijkje nemen.

Toch valt ook de inbreng van Olivier Doll niet te onderschatten, getuige daarvan zijn selectie voor de Rode Duivels afgelopen lente. De bikkelharde Doba was eveneens van levensbelang voor Lokeren. Ook vaste waarden als Vidarsson en Grertarsson verdienen zeker een vermelding.

De tegenvallers

Hoe je het ook draait of keert, van een speler als Marc Hendrikx mag je meer verwachten dan wat hij dit jaar liet zien. Niet dat hij slecht speelde, maar soms was het toch net iets te weinig voor zijn kunnen. Niettemin waren zijn assists en goals van cruciale waarde voor Lokeren.

Ook in de aanval blijft het zoeken voor Lokeren. Tailson kroonde zich met acht doelpunten tot topschutter van de club, maar de Braziliaan houdt het nog te veel bij momenten. Ook Bancé zou best wat mogen laten zien. En wat dan te denken van spelers als Roma en Ademilson, die met veel trammelant naar Lokeren gehaald werden, maar uiteindelijk geen bal raakten?

Conclusie

Volgens ons mag Lokeren terugkijken op een geslaagd seizoen. De achtste plek is een mooie prestatie voor de Waaslanders. Alleen jammer dat die bekerfinale en het bijhorende Europese ticket hen op het laatste moment ontglipte.