Hein, Hans en Robby Coppens zijn drie broers afkomstig uit het Aalsterse die het grote Manchester United FC al jaren op de voet volgen. Gisteren trokken de eerste twee op pad met enkele vrienden om de Champions League- wedstrijd van Man U tegen Lille OSC bij te wonen. Ze noemen zichzelf  de Flanders Mancunians. Wij stuurden onze reporter Mario Lelièvre mee voor een reis- en sfeerverslag en om deze fanclub van The Reds wat beter te leren kennen. 

Afgelopen weekend verloor Manchester United met zware 4-1 cijfers bij Middlesbrough. Dit resultaat verwijst de Mancunians naar de zevende plaats in de Engelse competitie met een kloof van 13 punten op leider Chelsea. Lille ziet in Frankrijk eveneens tegen een achterstand aan van 13 punten, zij staan één plaatsje hoger gerangschikt. Lille wist tijdens de voorbije speeldag een 1-1 gelijkspel op te tekenen in en tegen Marseille. Dit zijn de feiten en op papier zijn de Engelsen uiteraard het sterkere team, maar in voetbal weet je nooit... Ik kijk alvast uit naar dit dagje voetbal in gezelschap van de Flanders Mancunians.

 

Hein Coppens is 45 jaar en zowat de bezieler van het hele gebeuren, hij laat werkelijk niets aan het toeval over en alles is tot in de puntjes geregeld. Zo stuurde hij bijvoorbeeld één van zijn leden, Bart Baldewijns, even rond om me thuis op te pikken. Het is dan elf uur in de voormiddag en we zetten koers richting Jette, waar de rest van de reisgezellen afspraak heeft om 13u30. Bart is chauffeur bij De Lijn, afkomstig uit Tongeren en heeft sinds jaar en dag symphatie voor The Great Old. Zo nu en dan ging hij ook een kijkje nemen bij het plaatselijke SK Tongeren, maar sinds de club zijn thuiswedstrijden afwerkt in de schaduw van het Fenixstadion, zet Bart er geen voet meer binnen. In een vorig leven reed hij ook voor een privé-busmaatschappij en deed busreisen voor tal van supportersclubs. Die van Standard sloopten ooit zijn busje en waren niet echt zijn beste vriendjes, die van Club Brugge vervoerde hij het liefst omdat hij daar enkele mensen persoonlijk kende. "Dat vergemakkelijkt toch wel de zaak, als je je cliënteel persoonlijk kent, zijn ze sowieso een stuk rustiger. Gelukkig wisten die jongens niets af van mijn lidmaatschap bij den Antwerp." (lacht) 
Dat zullen ze nu wel lezen... Erwin Brughmans zit eveneens met Bart in de wagen en is ook afkomstig uit de oudste stad van het land. Hij gaat wel nog elke wedstrijd kijken van SK Tongeren, al doet het hem pijn dat ze die niet meer afwerken op de vertrouwde Motten. Het is pas zijn tweede keer dat hij zal meereizen met de Belgische Man U - supportersclub. De eerste keer was op Old Trafford tegen Fulham met Van der Sar in doel bij de Londense club, Manchester won toen met 3-0 en Brughmans had de smaak te pakken. "Toch iets speciaals hoor, dat Manchester", weet Bart ons te zeggen. "Engels voetbal heeft me altijd al aangetrokken en eigenlijk stak ik voor het eerst de plas over om Tottenham te gaan aanschouwen, dat was makkelijk omdat er een fanclub van die club bij mij in de buurt was, maar eens je geproefd hebt van Old Trafford, wil je niets anders meer. Manchester was altijd al meer mijn club en sinds ik weet dat er een aantal mensen van hieruit naar daar gaan, is het de bedoeling om toch een aantal keer per jaar mee te reizen."

 

Ondertussen zijn we reeds toegekomen in Jette en laat Hein ons sms-gewijs weten dat hij in de file vast zit, maar niet voor lang blijkbaar, want iets na afspraak staat hij ter plaatse. We maken kennis met hem, zijn broer Hans en de rest van de Flanders Mancunians. Na een korte babbel gaat het richting Frankrijk, maar eerst stoppen we nog even in Waregem om Pedro Samijn op te pikken, ook hij is een die hard Mancunian-fan. Pedro is in eigen land supporter van Zulte-Waregem en heeft sinds 1990, toen Man U de Cup Final won, zijn hart verloren aan The Reds. Het jaar nadien wonnen de Engelsen meteen de Europacup II in De Kuip tegen Barça en bleef zijn liefde voor de club alsmaar groeien. In 1993 kon hij het niet meer houden en trok op zijn ééntje naar Old Trafford. "Toch indrukwekkend als je in een stadion komt met toen in die tijd 40.000 toeschouwers, hier heb je niet zoveel volk en dat was dus meteen al een kippenvelmoment". Pedro wou meer en beloofde zichzelf om minstens één keer per jaar af te zakken naar Manchester en zo gebeurde. De Flanders Mancunians leerde hij kennen door rond te surfen op het net. De mooiste belevenis voor Pedro is uiteraard de Champions League - finale uit 1999, die hij live mee mocht maken. "Ja, dat was een belevenis van vijf dagen, ik combineerde dat met een vakantie in Lloret de Mar, wat maar 50 kilometer van Barcelona afligt, waar de finale toen plaatsvond. United won in de blessuretijd alsnog van Bayern München en ja, de lol kon niet meer op.” Pedro betaalde toen voor een ticket van 1000 oude Belgische franken maar liefst 15.000 frank om er toch maar bij kunnen te zijn.

 

Na het gesprekje met onze West-Vlaamse metgezel stoppen we op een parking en zijn we zonder het te beseffen de grens gepasseerd. Tijd voor een verfrissing en voor de felbegeerde tickets in ontvangst te nemen. Leader of the clan, Hein Coppens, laat weten dat het niet zo vanzelfsprekend is om in het bezit te geraken van zulke tickets. “Die aanvraag van tickets wordt toch al een kleine twee maand voor de wedstrijd opengesteld en dan is het van te zorgen om er als eerste bij te zijn, het is zo dat alle kaarten voor Europese wedstrijden op verplaatsing via telefoon worden besteld en dan moet je de membership-nummer ingeven, maar dat niet alleen, je moet hen ook op de hoogte stellen van je reisplannen, vertrekuur, uur van aankomst, welk vervoermiddel en dergelijken en pas na het verwerken van al die gegevens maak je kans om een ticket toegewezen te krijgen. Mijn broer en ik hebben wat geluk, wij zitten in een pot en dan maak je sneller kans op een ticket en ook op betere plaatsen, maar in zo'n pot kom je niet zomaar, dat is na jaren op verplaatsing trekken met Manchester dat je kans maakt om daarin terecht te komen. Soms is het aan kaarten geraken voor Europese verplaatsingen problematisch in die zin dat ze afspreken in een hotel waar officials van de club zitten en daar moet dan het ticket worden afgehaald. Zoals toen we naar Villarreal gingen, toen moesten we in een hotel in Valencia ons membership gaan tonen en dan pas kregen we de kaarten. Er komt wel wat werk aan te pas, maar ik doe dat graag, het is een hobby.” 
Hein laat ons ook nog weten dat de Flanders Mancunians ondertussen een vijventwintigtal leden telt, maar dat de club nog steeds geen officieel karakter heeft. “Maar daar werken we aan. In Zelzate is er een officiële club en omdat er dus al één officiële club is in ons land, is het moeilijk om nog een tweede op te richten vanuit het standpunt van Manchester. Maar ik heb gesprekken aangeknoopt met die andere fanclub en hoop dat er hieromtrent na nieuwjaar meer uit de bus komt.”        

We reizen verder met de Flanders Mancunians als God door Frankrijk, het land van de Man U - ster van weleer Eric Cantona, en knopen een gesprek aan met de oudste broer Coppens. Hans is al fan sinds 1958 en zag zijn eerste match in 1974, het jaar dat de Noord-Engelse club naar tweede zakte. De eerste wedstrijd die hij zag in tweede was Ã©Ã©n op verplaatsing in Leyton Orient, toevallig de geboortestad van David Beckham. Hans vertelt ook fier hoe hij tijdens een vakantie bij toeval Sir Matt Busby tegen het lijf liep toen hij een stadionbezoek bracht aan Old Trafford. “Ja, Matt Busby was toen reeds lang op pensioen, maar kwam zich elke dag nog graag wat moeien en deed zijn siesta op de club, ik heb toen nog een handtekening van hem gekregen. Het was destijds ook een heel avontuur om tot in Manchester te geraken. Eerst de trein op, in Oostende de boot op, 3 à 4 uur boot, al dan niet zeeziek, afschepen en dan naar Londen, vandaar met de metro tot Londen Victoria, daar overstappen naar Londen Houston om daar dan terug de trein te nemen over Birmingham zo richting Manchester. Gelukkig is het tegenwoordig allemaal een stuk gemakkelijker, maar het had wel iets.” Hans vertelt me nog nostalgisch hoe de gebroeders Coppens eigenlijk bij Manchester United FC terechtkwamen. Vader Coppens, een niet zo echt fanatieke voetballiefhebber, kocht elke dag een krant en daarin stonden artikels over het Engelse voetbal met ondermeer Wolverhampton Wanderers, Tottenham Hotspur en Manchester United, die toen het meeste aandacht trokken en de pannen van het dak speelden.

Ondertussen zijn we Lille reeds lang gepasseerd, want de slag van vanavond wordt niet in het eigen stadion uitgevochten, maar in het Stade de France. Daar aangekomen is het zoeken naar een parkeerplaats en hebben we nog enkele uren vrij om de sfeer rond dit prachtige bouwwerk op te snuiven. Het aantal Engelsen dikt aan en het wordt er alsmaar plezanter vertoeven. Voor de match horen we nog gezangen als: “We come back to win the cup”, maar na de wedstrijd niets dan bedrukte gezichten bij de Man U - fans. Er werd met 1-0 verloren en dat betekent een 1 op 6 tegen het nietige Lille. Drama roept Pedro en hij voorspelt een afslachting tegen Chelsea, de opponent van The Reds de volgende speeldag in de eigen competitie. Het “Fuck” - gehalte lag na de match in de straten van Saint-Denis aan de hoge kant. Een triest record voor Hein, hij won nog nooit Europees op verplaatsing met Man U. Voor het Franse voetbal lag er dan wel een record te rapen, de 66.470 toeschouwers in het Stade de France was het hoogste aantal ooit in een Champions League - wedstrijd in Frankrijk, maar dat zal de mannen van de Flanders Mancunians worst wezen...


Fotospecial Flanders Mancunians on tour

De Flanders Mancunians reizen een vijftiental keer per seizoen naar een wedstrijd van Manchester United, wil jij ook eens mee dan kan dit door contact op te nemen via vogende gegevens:

 

Coppens Hein

Herlinckhove 5

9450 Denderhoutem

0475/73.65.38

 

Breng ook eens een bezoekje aan hun website: www.flandersmancunians.be

 

 

Wil jij ook jouw supportersclub, binnen of buitenland, eens in de kijker plaatsen? Dit kan! Neem hiervoor contact met ons op via: secretariaat@voetbalkrant.com 


[AN]