Scarletstadion ' Achter De Kazerne'

 

In de beginjaren speelt FC Malinois niet achter de kazerne. De eerste jaren van zijn bestaan verandert de club een paar keer van terrein. De eerste wedstrijden worden gespeeld op militair oefenterrein aan de Antwerpsesteenweg. Daarna gaat het naar de Pansiusdreef, waar Malinois een terrein huurt van de Belgische Spoorwegen. Dat terrein krijgt – omwille van het seinhuis dat er staat – al snel de naam ‘Blok 16’. Maar ook hier blijft de club niet lang spelen. Malinois dient een aanvraag in om achter het slachthuis te mogen spelen maar dat terrein wordt aan concurrent Racing Mechelen toegewezen. Malinois huurt dan een terrein van brouwer Feremans. Het terrein wordt helemaal speelklaar gemaakt en de club heeft weer een nieuw stadion. Uiteindelijk – na al die jaren op verschillende terreinen gespeeld te hebben – koopt voorzitter Francis Dessain in 1911 samen met nog enkele anderen een stuk terrein van de brouwerij Chevalier-Marin achter de toenmalige artilleriekazerne. Het raakt al snel bekend als ‘Achter de Kazerne’ en wordt de definitieve thuishaven van geel-rood.

 

In de jaren vijftig, na de eerste grote successen van Malinois,voldoet het stadion niet echt meer om in ereafdeling te spelen. Het gevolg hiervan is dat verschillende toeschouwers regelmatig tot op het dak van de kazerne kruipen om hun favoriete ploeg toch maar aan het werk te zien. Om meer toeschouwers te kunnen ontvangen ontwerpt architect Stijnen een nieuwe eretribune voor ongeveer 3500 toeschouwers. Deze tribune bestaat uit twee op elkaar geplaatste delen die gescheiden zijn door een gaanderij. Hierin is plaats voorzien voor een clublokaal, kleedkamers, een turnzaal, een kantine en zelfs woongelegenheid. Voor de tribune komen nog een zestal treden voor staanplaatsen. Ook de atletiekpiste moet er aan geloven, waardoor de neutrale zone een stuk groter wordt. Dit is geen slechte keuze want het gebeurt regelmatig dat de spelers toeschouwers moeten vragen om op te schuiven wanneer er een hoekschop getrapt moet worden. Op 25 april 1952 wordt het contract getekend en negen dagen later begint de bouw van een nieuwe hoofdtribune. Normaal moet het stadion over vijf maanden klaar zijn maar er duiken al snel problemen op. Omdat de betonstudie pas klaar is op 13 juni lopen de  werkzaamheden al direct vertraging op. Malinois dient bij de voetbalbond een aanvraag in om de eerste twee wedstrijden van de nieuwe competitie op verplaatsing te mogen spelen, maar de KBVB wil niet op dat voorstel ingaan. Hierdoor moet de club uitwijken naar het veld van de groen-witte buren. Uiteindelijk raakt de tribune dan toch klaar: FC Malinois beschikt over een hypermodern stadion.

 

In de jaren 70 wordt het stadion voor de tweede keer aangepast. Dit keer zijn het de staanplaatsen die onder handen worden genomen. De staanplaatsen worden volledig overdekt en daarnaast komen er ook lichtmasten. Vanaf nu kan er ook op zaterdagavond Achter De Kazerne gespeeld worden. Begin jaren 80 wordt het voetbal professioneler en met de komst van John Cordier als voorzitter gaat ook KV Mechelen mee in die trend. De club is zelfs een van de koplopers op het vlak van professionalisme en zakelijk beleid. Dat heeft ook zijn gevolgen voor het stadion. In de eretribune worden er 17 loges ondergebracht, dit klusje wordt geklaard in amper zes weken, verder komt er ook een receptiezaal voor sponsors, een eigen fitnessruimte voor de spelers, een spelershome en een administratief centrum.

 

In de gouden periode eind jaren tachtig stijgen de toeschouwersaantallen tot een gemiddelde van om en bij de 10.000 toeschouwers per wedstrijd. John Cordier droomt van een gloednieuwe voetbaltempel maar spijtig genoeg worden zijn plannen gedwarsboomd door het stadsbestuur. Daardoor krijgt het eigen stadion een grondige facelift. De kleine zittribune aan de kant van het kerkhof moet eraan geloven en wordt vervangen door een tribune met 500 business-seats en 1000 gewone zitplaatsen en zalen waar men de genodigden kan ontvangen voor recepties, diners en vergaderingen. In de volgende fases komen de staanplaatsen, de kant van de Kazerne en de hoofdtribune aan de beurt. Het is de bedoeling om het stadion helemaal dicht te maken . Hierdoor zal het ‘Kleine Chalet’ moeten verdwijnen. Zover komt het uiteindelijk niet, de bouwplannen komen niet verder dan de eerste fase. Wanner de kazerne in 1991 verdwijnt zijn er terug plannen om het stadion uit te breiden. Er is dan ook sprake van een naamsverandering, want met de verdwenen kazerne is de naam ‘Achter de Kazerne’ enigszins betekenisloos geworden. Er worden suggesties gedaan als ‘Achter het Kerkhof’ en ‘John Cordierstadion’, maar na overleg met de supporters besluit John Cordier de traditie te respecteren en de naam te behouden.

 

Na de vereffening in 2002 komt het stadion in handen van vereffenaar Joan Dubaere die het aan de VZW Yellow-Red KV Mechelen verhuurt. De naam van het stadion verandert om hoofdsponsor Scarlet, die tijdens de vereffening een aantal dringende schulden betaalde, naambekendheid te geven, wordt het stadion omgedoopt tot Scarletstadion, Achter de Kazerne. De ongezellige kantine krijgt ook een fikse opknapbeurt en wordt verandert in ‘De Nieuwe kantine’. Een gezellige en drukbezochte kantine. KV Mechelen is bij zijn honderdjarig bestaan niet langer meer eigenaar van het stadion waarin het jarenlang successen en ontgoochelingen mocht beleven. Maar iedereen is al blij dat er nog gevoetbald wordt.

 

 

Recentelijk kwam aan het licht dat Willy Van Den Wijngaert (ex-voorzitter) een bod op het stadion heeft gedaan. Ook zijn er plannen voor een nieuwe stadion te bouwen waarin zowel KV als Racing Mechelen zullen spelen. Het zal in de komende maanden ongetwijfeld duidelijk worden wat er met het huidige stadion zal gebeuren. [ST]