Column S.O.S. Voetbalbond
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Het ging vrijdagavond in het debatprogramma Polspoel & Desmet over het gokschandaal en het effect daarvan op het Belgisch voetbal. Aan de tafel zaten, naast de kalende Yves Desmet en de steeds meer op een spitsmuis gelijkende Guy Polspoel, drie bestuurders uit het voetbal. Nog nooit werden de problemen van het Belgisch voetbal zo goed in één beeld samengevat.
Links in beeld zat om te beginnen Jan Peeters. De voorzitter van de KBVB die erin slaagt om iedere lettergreep die zijn gerimpelde mond verlaat vakkundig te verkachten en tevens de verpersoonlijking is van de lamentabele toestand waarin onze voetbalbond vandaag verkeert. Uiterst rechts had men Herman Wijnants neergepoot. De manager van VC Westerlo is een man met kennis van zaken en een, vrij corpulent, vat vol goede bedoelingen, maar raakt steeds verstrengeld in een web van eigenbelang. Tussen die twee had men de preses van AA Gent, Ivan De Witte, gewrongen. Een hoogdravende hervormer die net iets te graag naar zijn succes in het bedrijfsleven verwijst om aan te tonen dat hij een bekwaam clubvoorzitter is.
Waar ligt het probleem? Bij het trio in zijn geheel. Het slaagt er immers niet in om samen te werken. De Witte beseft dat ons voetbal moet moderniseren en wil daarvoor ver gaan. Wijnants gruwt echter van de ideeën waarmee zijn kompaan die modernisering wil doorvoeren. Een competitie met veertien clubs? Ho maar! Eigenbelang, ziet u. Peeters is ongetwijfeld het ergste geval. Want daar waar De Witte en Wijnants ons voetbal nog vooruit willen helpen, zij het via verschillende wegen, blijft Peeters liever stil staan. De bondsvoorzitter, een overgangsfiguur die die benaming alle eer aan doet, wordt zelden betrapt op een straffe uitspraak en lanceert nooit een verfrissend idee. Dat het omkoopschandaal een paar maanden voor zijn pensioen uitgelekt is, lijkt de man meer te deren dan het feit dat het Belgisch voetbal eraan kapot gaat.
Tijdens de uitzending deed De Witte dan ook een oproep aan het adres van de KBVB en aan Jan Peeters in het bijzonder. “Laat ons zo snel mogelijk samenkomen en een code uitwerken zodat we het vertrouwen van onze aandeelhouders kunnen terugwinnenâ€, sprak De Witte. Heerlijk, hoe hij de voetbalsupporters aanspreekt met ‘aandeelhouders’. De man had bovendien nog meer vergelijkingen met het bedrijfsleven in petto. Zo verwees hij naar het Enron-schandaal in Amerika, de ophef rond Parmalat in Italië en de fraudezaak in België met Lernout & Hauspie. Telkens kreeg het imago van het bedrijfsleven fikse deuken, maar evenveel keer werd de schade hersteld door een snelle reactie. Er werden afspraken gemaakt en codes opgesteld die het wanbeheer in de toekomst moeten helpen uitsluiten. “Waarom kan dat niet in het voetbal?â€, vroeg De Witte zich hardop af. En gelijk heeft hij. Waarom zou dat niet kunnen?
Jan Peeters reageerde nogal koel. Met een schaapachtig lachje om de mond zei hij dat “zoiets zeker tot de mogelijkheden behoortâ€. Die uitspraak bewijst nog maar eens dat de bondsvoorzitter allesbehalve een krachtdadig man is. Wijnants beaamde wat De Witte zonet had gezegd, maar wou er toch nog eens op terug komen dat hij een competitie met veertien clubs niet zag zitten. Compleet naast de kwestie op dat moment. Maar ja, eigenbelang...
Het wordt met dag duidelijker dat er aan het hoofd van de voetbalbond een man met inhoud moet komen. Iemand die de discussie over de toekomst van het voetbal durft aangaan en ze niet uit de weg gaat. Iemand die tegen het eigenbelang van sommige kleine (én grote) clubs durft ingaan en het belang van het Belgisch voetbal in zijn geheel voorop plaatst. Een hervormer met een nuchtere kijk, een brede rug en sterke schouders. De tijd dringt en de kandidaten zijn schaars. Laten we hopen dat de bobo’s van de KBVB binnenkort de juiste keuze maken. De toekomst van al onze clubs staat op het spel. [AN]
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief