Column De teloorgang van een kampioen

Thomas Dubois
| 0 reacties
De teloorgang van een kampioen
Foto: © SC
Word fan van Club Brugge! 5788

Bloed, zweet en tranen, wij willen bloed, zweet en tranen. Zo klonk het uit de monden van vele supporters van Club Brugge zondag in de topper tegen Anderlecht. Ze waren stuk voor stuk ontgoocheld in hun elftal, hun elftal datde afgelopen jaren bekend stond als een echte ploeg. Eén geheel, een ploeg met een “over-mijn-lijk-mentaliteit”. Een ploeg waarbij de collectiviteit hoog in het vaandel gedragen werd. Nu, in het seizoen 2005-2006 blijft er maar weinig van deze mentaliteit over. 

Club Brugge stond voor de match van het jaar, Jan Breydel was tot de nok gevuld en alles werd er aan gedaan om de match zo optimaal mogelijk aan te vatten. Als Club won kreeg het aansluiting bij de top-twee en uitzicht op een verlenging van de titel. Motivatie mag dan toch –zeker tegen de rivaal uit Anderlecht– geen probleem zijn. Wel, Club Brugge bewees tegen Anderlecht het tegendeel.
 
Tot aan de achterstand was alles in orde maar van dan af aan kreeg de ploeg opnieuw een mentale klop zoals ze er al zoveel gekregen hebben de afgelopen weken en maanden. De ploeg speelde apathisch en zonder beweging. Het leek net alsof de rollen voor één keer omgekeerd waren. Anderlecht zag al enkele oppergaaien aan zich voorbijgaan door de niet aflatende inzet van Club Brugge maar zondag was het andersom. Dat moet frustrerend zijn voor die vele Clubsupporters. Vanderhaeghe zei het nog in Het Laatste Nieuws: “We hebben op z’n Brugs deze match gewonnen.”
 
Pas op, er waren wel jongens met inzet. Birger Maertens om iemand te noemen speelde -opnieuw- een dijk van een wedstrijd en was op geen foutje te betrappen. Een ploeg bestaat echter uit elf individuen en die moeten allemaal aan één zeel trekken om er als ploeg te staan. Ze moeten voor elkaar door het vuur willen gaan en dat is bij Club Brugge niet zo. 

Vorig jaar speelde Brugge nog kampioen, hoe komt het dan dat alles plots zo vierkant draait? Marc Degryse geeft het perfect aan: “We hebben geen ingespeelde ploeg, er zit te weinig lijn in. Daarvoor is iedereen verantwoordelijk: ik, die betere spelers moet aantrekken, de coach, die ervoor moet zorgen dat er een ploeg op het veld staat, en de spelers zelf.”
 
Degryse drukt het wel heel simplistisch uit. Goede spelers zoals Frutos zijn nu eenmaal niet makkelijk te vinden. Club Brugge is ook maar een Belgische club en de spelers moeten zelf interesse hebben in enkele jaren Jupiler League. Neem daar nog eens bovenop dat als Club slechts derdes wordt ze geen lucratieve Champions League hebben volgend seizoen. Feit is ook dat trainer Jan Ceulemans opteert voor de rustige aanpak en dat hij tijdens de wedstrijd weinig directe aanwijzingen geeft. Ceulemans probeerde dit seizoen Club Brugge terug te laten voetballen maar –nu blijkt- zonder resultaat. Club Brugge zal altijd de ploeg van de kracht zijn en misschien verloochent Ceulemans de ook door hem zo gekende huisstijl te veel.
 
Club Brugge is Club Brugge niet meer, Club is meer en meer een bedrijf geworden waarbij enkel de binnenkomende euro’s tellen. Een nieuw stadion, meer seats, meer merchandising maar geen nieuwe kwalitatiefvolle spelers die de stijl van het huis hebben. Het is misschien ook de nieuwe tendens in het voetbal, dat meer en meer gedomineerd wordt door het geld. Clubliefde bestaat niet meer, jongens zoals Verheyen of straks misschien ook Maertens, Vermant en co worden meer en meer uitzonderlijk. Maar wat zal het de spelers deren. Op het einde van de maand krijgen ze toch een mooie som op hun rekening.

Marc Degryse zal z’n handen vol hebben de komende weken en maanden. Als sportief leider moet hij de koers bepalen en trachten het schip terug in de juiste richting te laten varen. Er loopt vast en zeker nog ergens een tweede Frutos rond op deze aardbol. Want laat ons duidelijk wezen, de transfer van Frutos is een schot in de roos voor Van Holsbeeck en Anderlecht. Als Anderlecht naar alle waarschijnlijkheid de titel binnenrijft dan zal deze te danken zijn aan die ene Argentijn.
 
Bloed hebben we gelukkig niet gezien, zweet misschien en tranen bij vele supporters die ontmoedigd en ontgoocheld vroegtijdig het stadion verlieten en huiswaarts trokken op zoek naar het echte Club. [AN]
Corrigeer
Fout gevonden in bovenstaand artikel? Meld het hier!

Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief

Meer nieuws

Meer nieuws

Populairste artikels

Jupiler Pro League

Nieuwste reacties