Analyse Seizoensanalyse Roeselare
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Voor het seizoen werd Roeselare beschouwd als de degradatiekandidaat bij uitstek. De ploeg bezat geen ruggengraat en was gedoemd om meteen een retour tweede klasse te boeken. De ploeg antwoordde op het veld en toonde een waardige eersteklasser te zijn. Vooral in de heenronde toonde Roeselare op eigen terrein een grote vechtlust en verraste het menig tegenstanders. Wanneer de ploeg na de winterstop er ook nog eens in slaagde om buitenshuis te winnen mocht het z’n eerste seizoen in de hoogste klasse als geslaagd beschouwen. Het kan zelfs nog een mooi cadeau krijgen, als fairste ploeg in België kan het goed zijn dat de ploeg in juli aan een Europees avontuur mag beginnen.
Morgen is het de beurt aan het nummer 11, Charleroi
Roeselare begon aan de competitie met een nederlaag, het verloor enigszins onverdiend met 1-0 op het veld van Sint-Truiden. De week erop mocht de club z’n eerste overwinning in de hoogste afdeling vieren. De week erop ging het onverdiend de boot in tegen Club Brugge. Op speeldag vier zorgde Roeselare voor z’n eerste stunt. Het versloeg Lokeren met 4 tegen 0. Rocky Peeters, toen nog bij Roeselare, scoorde in die wedstrijd een hattrick. Roeselare moest het vooral van de stilstaande fases hebben. Die waren dan ook aartsgevaarlijk bij de West-Vlamingen. Wanneer de Roeselaarse armada naar voor trok kon je er prat op gaan dat het gevaarlijk zou zijn. Het is zelfs zo dat één op de twee doelpunten gescoord werd na een stilstaande fase.
Vooral in de heenronde ontwikkelde Roeselare een ijzersterke thuisreputatie. Wie naar Schiervelde ging kreeg meestal een pak voor de broek. In de heenronde slaagde enkel Westerlo erin om te gaan winnen op Schiervelde. Andere ploegen zoals La Lovière, Moeskroen en Germinal Beerschot kregen elk vier of meer doelpunten te verwerken. Het zwakke punt waren de uitwedstrijden, daarin won Roeselare amper punten. Op Anderlecht en Racing Genk kreeg het af te rekenen met het gebrek aan ervaring, ze verloren dan ook met respectievelijk 5-1 en 4-1.
Roeselare zou nooit zo bevredigend gepresteerd hebben mocht trainer Van Wijk zich niet meer dan eens roeren in de groep. Hij leidde de ploeg voortreffelijk. Het wordt afwachten of Roeselare met Geeraerd als trainer evengoed kan doen nu Van Wijk naar Nederland verkast. Roeselare krijgt het volgend seizoen sowieso moeilijk, in het jaar der bevestiging moet het behoud het enige doel zijn. Een eventueel Europees avontuur kan roet in het eten gooien bij de voorbereiding, de belangrijkste periode van het jaar. [AN]
In de terugronde liep het wat minder op eigen terrein, wat normaal was want in de terugronde kreeg Roeselare al de grote ploegen op bezoek. En al bij al deed de ploeg van Dennis Van Wijk het niet zo slecht. Tegen Anderlecht verloor het met 0-2, tegen Club Brugge en Standard hield het een punt thuis. Op speeldag 25 behaalde de ploeg de eerste uitoverwinning en dat tegen dé ploeg van de terugronde, AA Gent, het werd 1-2. Met een 1-0 verlies tegen Lierse sloot de club het seizoen af.
Eén van de smaakmakers bij Roeselare was ongetwijfeld Jamaïque Vandamme. De Gouden Stud begon aanvankelijk op de bank, maar werkte zich dankzij z’n techniek in de ploeg. Hij deed het voortreffelijk en was een gesel voor elke verdediging. De flankspeler die z’n opleiding bij Club Brugge en Anderlecht genoot, versierde zo een transfer naar het Nederlandse Roda JC. Roeselare kon ook rekenen op een sterke verdediging gesteund door een goede doelman. Jurgen Sierens toonde zich –op een fase in Charleroi na- een betrouwbaar sluitstuk. Ook Eloi mag bij de sterkhouders gerekend worden, met z’n doelpunten was hij enorm belangrijk voor de ploeg. In het slot van de competitie ging hij echter mentaal ten onder door z’n eventueel aandeel in de gokaffaire, daardoor kwam hij niet meer in actie.
Morgen is het de beurt aan het nummer 11, Charleroi
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
FCV Dender EH
Standard
Antwerp
