Analyse Seizoensanalyse Lokeren

Lokeren toonde dit seizoen twee gezichten.  Tijdens de eerste helft van het seizoen, en met name tot half november, brachten de Waaslanders uitstekend voetbal en leken ze op weg om de seizoensrevelatie te worden.  Na een dipje kort voor en kort na de winterstop herstelde Lokeren zich, met onder meer winst tegen Club Brugge.  We onthouden vooral de prestaties van smaakmakers Bancé en Bouchouari, en het korte, maar krachtige verblijf van Slavoljub Muslin in onze competitie. 

 

Het seizoen begon uitstekend voor Lokeren.  Het team van Muslin zette in de openingswedstrijd tegen RC Genk een uitstekende prestatie neer en nieuwkomer Bouchouari won meteen de harten van de Belgische voetballiefhebber.  Met een stevige defensieve basis, spilfiguur Joao Carlos, een goed georganiseerd middenveld en de nodige creativiteit in de aanval behaalden de Waaslanders, op een zware uitschuiver in Roeselare na, een reeks uitstekende resultaten.  De nieuwkomers, met name Vukomanovic, Bouchouari en Van Handenhoven, waren vrijwel meteen geïntegreerd in het systeem van de nieuwe coach. 

 

Op verplaatsing liep het aanvankelijk wat moeilijker voor Lokeren.  Het eerste grote succes was de overwinning op het veld van Club Brugge.  Het tactisch vernuft van Muslin hield ook Anderlecht in bedwang.  In Lokeren werd het 2-2.  In de derby tegen AA Gent bewees ook Drulic, door Muslin met veel tromgeroffel binnengehaald, zijn waarde en onmiskenbare talent.  Het zou een van de weinige hoogtepunten in het seizoen van de spits worden.  Ook Lokeren bereikte in die periode zijn top en mocht even genieten van de derde plaats. 

 

Vanaf half november gingen de prestaties van de Waaslanders in dalende lijn.  Muslin, in volle onderhandelingen met Lokomotiv Moskou, kreeg het team niet meer op de rails.  Na een gelijkspel op Genk leek de Serviër in schoonheid afscheid te kunnen gaan nemen, maar niets was minder waar.  Zijn laatste partij, de bekerwedstrijd op Beveren, eindigde op een dramatische 5-1 afgang. 

 

Aimé Anthuenis, pas bondscoach af, werd binnengehaald als opvolger van de Servische succescoach.  Ook hij slaagde er echter niet in het tij te doen keren en de gelijke spelen stapelden zich na de winterstop op.  Bovendien werd de ploeg geteisterd door blessures, wat de opdracht van Anthuenis er niet makkelijker op maakte.  Onder meer Kristinsson, Vukomanovic en Bouchouari lagen een min of meer geruime periode in de lappenmand.  Na gezondheidsproblemen zegde de oud-bondscoach het trainerschap vaarwel, om het team aan de goede zorgen van assistent Rudi Cossey over te laten. 

 

En toen kwam… Aristide Bancé.  De boomlange spits uit Burkina Faso wisselde de voorbije seizoenen geniale momenten af met regelrecht geklungel, maar bloeide in de terugronde helemaal open.  Tegen Beveren scoorde Bancé drie keer en meteen was Lokeren weer helemaal gelanceerd.  Maart werd een fantastische maand voor de Waaslanders.  Na de overwinning in de heenronde het Jan Breydelstadion ging Club ook voor eigen publiek voor de bijl.  Opnieuw had Bancé een groot aandeel in de overwinning, net als doelman Milojevic.  Ook Standard slaagde er niet in te komen winnen op Daknam, opnieuw met dank aan de Lokerse goalie.  De Waaslanders sloten de maand af met een gelijkspel op Anderlecht. Intussen had Bancé met een nieuwe hattrick tegen Westerlo nogmaals zijn bloedvorm bewezen.  

 

De achterstand op nummer vier AA Gent was intussen wel onoverbrugbaar geworden en Lokeren bolde dan ook stilaan uit richting de eindmeet.  Na een 4 op 15 eindigden de Oost-Vlamingen uiteindelijk op een gedeelde zevende plaats.  Gezien de resultaten tegen de topploegen zat er wellicht iets meer in.  Wil Lokeren volgend seizoen echt de strijd om Europees voetbal aangaan, dan moet het er alles aan doen om zijn smaakmakers te houden.  Bancé, Bouchouari en Joao Carlos kunnen echter op heel wat binnen- en buitenlandse interesse rekenen.  Met Ariël Jacobs haalden de Waaslanders alvast een uitstekende coach, met oog voor onbekend talent, binnen.