WK2006: Portugal, hoop op bevestiging

Zo’n twintig minuten voor de klok van elf, 4 juli 2004. In het Estadio da Lùz in de Portugese hoofdstad Lissabon voltrekt zich een drama. Na een prachtig tornooi, waarin de Portugese Seleçao onder meer Nederland en Engeland uitschakelde, strandt het in de finale tegen een ijzersterk Griekenland. Angelos Charisteas maakt het enige doelpunt in een bloedstollend duel, Portugal rouwt onder de met vuurwerk bezaaide hemel.

Het attractieve voetbal van de Portugezen won het uiteindelijk niet van de defensieve Grieken, maar voor het "kleine broertje" van de Iberische grootmacht Spanje zag de toekomst er op plots rooskleurig uit. Met het Estadio da Lùz (Benfica), Dragão (Porto) en Jose Alvalade (Sporting) werd het op slag drie voetbaltempels rijker, het Europese platform waardig.  Een maand eerder had FC Porto die revolutie nog wat kracht bijgezet, door onder leiding van José Mourinho de Champions League te winnen.

Na het EK in eigen land nam Portugal afscheid van Rui Costa en Luis Figo, de laatste telgen van de gouden generatie.  Figo zou evenwel later terugkeren en wordt ook op het WK in Duitsland bij de 23 verwacht. Naast de flankspeler van Inter heeft bondscoach Felipe Scolari ook nog die andere creatieveling rondlopen : Cristiano Ronaldo, van Manchester United. Samen met de tot Portugees genaturaliseerde Braziliaan Deco Souza, die met Barcelona de finale van de Champions League bereikte, moeten zij voor de aanvallende impulsen zorgen.

Scolari speelt het vaakst met één diepe spits, een rol die meestal vertolkt wordt door PSG-goalgetter Pedro Pauleta, maar met Nuño Gomes en Hélder Postiga als back-ups mogen er voorin weinig problemen worden verwacht. Op het middenveld heeft de Portugese selectieheer alleen maar positieve problemen. Luis Boa Morte (Fulham) en Pedro Simão (Benfica) strijden met Cristiano Ronaldo om de plek van linksmidden.  Aan de overkant lijkt Portugees voetbalicoon Luis Figo zeker van zijn plaats. Centraal gaat de strijd onverminderd voort, want naast Deco komen ook Maniche (na een Oosters avontuurtje bij Chelsea en José Mourinho beland), Jose Costinha (Dynamo Moskou), Tiago Mendes (Lyon) en Armando Petit (Benfica) in aanmerking.

De achterhoede bleek op het vorige Europese Kampioenschap ook betrouwbaar te zijn. Naast de gevestigde waarden – Jorge Nuno Valente, Ricardo Carvalho en Paul Ferreira – wordt ook de 28-jarige Fernando Meira (Stuttgart) naar voren geschoven als basisspeler. De grootste verrassing op Euro 2004 was de keuze om de wisselvallige Vitor Baía thuis te laten en Sporting-doelman Ricardo Pereira het volle vertrouwen te geven. Dit viel aanvankelijk niet in goede aarde bij de fans, maar dat thema verdween bij de mooie prestaties al snel uit het zicht.

Tenslotte is er nog de bondscoach. De 57-jarige Felipe Scolari kan zich met recht en reden een succescoach noemen. Met zijn vaderland Brazilië veroverde hij in 2002 de wereldtitel, door in de finale ruim de maat te nemen van Duitsland. Twee jaar later pakte hij op een haar na zijn tweede titel in twee jaar. Zo kwam het ook dat Big Phil in de aanloop naar het WK 2006 werd genoemd als opvolger van Svenn-Göran Eriksson, de Engelse bondscoach die er na deze zomer de brui aan geeft. Aanvankelijk leek het tot een akkoord te komen met de Braziliaan, maar de onderhandelingen sprongen op het laatst af toen Scolari alle mediaheisa moe begon te worden. Slaagt hij erin om in drie toernooien op rij de finale te halen, of moet hij uiteindelijk buigen voor zijn thuisland, het oppermachtige Brazilië ?

Onze prognose : Portugal moet probleemloos de achtste finales halen, maar in de tweede ronde zal Argentinië of Nederland wellicht een ander paar mouwen zijn.  Uitschakeling in de tweede ronde.

Morgen : Engeland

Auteur : Harald B.