WK2006: Engeland, veertig jaar later

Engeland, de bakermat van het moderne voetbal, is een land waarin velen voor het voetbal leven. Hier is voetbal nog echt oorlog. Sinds 1870 werd er gesleuteld aan een Engelse nationale ploeg en op 30 november 1872 speelde het land in zijn eerste interland tegen Schotland 0-0 gelijk. Stap voor stap volgde de rest van Europa. In 1929 verloor de Engelse nationale ploeg voor de eerste keer, in Spanje werd het 4-3. De wereldkampioenschappen van 1930, 1934 en 1938 werden geboycot omwille van een onenigheid met de FIFA. Na Wereldoorlog II sloot Engeland zich terug aan bij de wereldvoetbalbond. Aanvoerder Bobby Moore zorgde in 1966 voor hét hoogtepunt uit de Engelse voetbalgeschiedenis. Op het bloedeigen Wembley won hij met Engeland het WK. In de finale ging West-Duitsland met 4-2 de boot in. De Engelsen konden die prestatie nooit meer evenaren, en verlangen al jaren naar een nieuwe titel.

Sinds januari 2001 staat Sven-Goran Eriksson aan het roer van de Engelse nationale ploeg. De Zweed is de eerste buitenlander die deze eer te beurt viel. Vier jaar geleden, in Japan en Korea, leidde hij zijn team naar de kwartfinales. Daar sneuvelden ze tegen wereldkampioen Brazilië. Ook tijdens Euro 2004 vormden de kwartfinales het eindstation. Tegen gastland Portugal verloren de Lions op strafschoppen. De kwalificatiecampagne voor het huidige WK kende een valse start, maar uiteindelijk plaatste Engeland zich vrij vlot. Engeland mocht natuurlijk niet ontbreken tijdens het WK in Duitsland. Wereldkampioen worden op het veld van de aartsrivaal, bestaat er iets mooier ?

Engeland is een land van sterren en probleemkinderen. Bondscoach Eriksson beschikt over een resem supergetalenteerde vechtjassen die niet altijd binnen de lijntjes kleuren. Dat is de grote kracht en meteen ook de grote zwakte van Engeland. Opvallendste naam blijft David Beckham. De blonde middenvelder van Real Madrid kan magistraal mooi vrije trappen tegen de netten zwieren, maar lag in het verleden door fouten al vaak aan de basis van de uitschakeling. Frank Lampard lijkt de belangrijkste speler. De sterkhouder van Chelsea is al lang niet meer "fat" Lampard, maar domineert het middenveld en scoort aan de lopende band. Naast hem loopt een polyvalente speler die nooit kon bevestigen bij de nationale ploeg. Steven Gerrard draagt Liverpool zoals niemand anders dat zou kunnen, maar wanneer toont hij zijn uitzonderlijke vermogen eens tijdens een interland ?
Achteraan moet de kopbalsterke John Terry (Chelsea) een verdediging van staalharde bonken leiden. Deze moet in staat zijn om de nul op het bod te houden. Het keepersprobleem lijkt eindelijk opgelost met de komst van Paul Robinson (Tottenham). In de voorhoede leek het luxeprobleem aanvankelijk op een halve katastrofe uit te draaien. Wayne Rooney (Manchester United) raakt nu waarschijnlijk toch net op tijd fit voor de tweede ronde.  Michael Owen (Newcastle) lag al maanden in de lappenmand, maar lijkt de start van het WK nu toch te halen. Opdracht voor Eriksson is al deze grote individuen samen te smeden tot één geheel, één team.

Onze prognose : Op papier moet Engeland zonder al te grote problemen de tweede ronde halen.  Vanaf dat ogenblik is nagenoeg alles mogelijk.  Kwartfinalist.

Morgen : Frankrijk

Auteur : Yves D.