Celtic heerst in Europacup I

Real Madrid domineerde het Europese voetbal van 1955 tot 1960 en toonde zich tussen 1996 en 2001 nogmaals superieur met drie zeges in de Champions League. Begin jaren 70 wonnen respectievelijk Ajax en Bayern München drie bekers met de grote oren terwijl Liverpool tijdens de acht daarop volgende jaren vier maal aan het langste eind trok. Ieder van deze ploegen zorgde voor schitterende momenten in de voetbalgeschiedenis en krijgen terecht een plaats in de ‘Hall of Fame’. Maar voetbal is pas echt op z’n mooist wanneer de underdog de onoverwinnelijk gewaande tegenstander verslaat. Het Schotse Celtic Glasgow beleefde haar ultieme moment de gloire op donderdag 25 mei 1967. Onder leiding van manager Jock Stein versloeg Celtic Inter Milaan in de finale van de Europabeker voor Landskampioenen. Veertig jaar later wordt de overwinning van de Lisbon Lions nog altijd gekoesterd door iedereen wie groen en wit in het hart draagt. Des te meer omdat de toenmalige helden allemaal in de een straal van 30 km van het stadion afkomstig waren.

De factor Stein

 

In 1966 behaalde Celtic voor het eerst in twaalf jaar de landstitel, de start van een periode van overheersing in eigen land met negen opeenvolgende titels en zeven bekeroverwinningen in elf jaar tijd. Grote bezieler van van dit alles was Jock Stein, één van de grootste Schotse voetbalmanagers aller tijden. Slechts zes weken na zijn aanstelling bij Celtic leidde hij de club naar Schotse beker na een 3-2 overwinning tegen zijn vorige werkgever, Dunfermline. Een jaar later haalden The Bhoys hun eerste landstitel onder het bewind van Stein.

 

Op weg naar de finale kende Celtic weinig problemen. In de eerste ronde werd FC Zürich met 5-0 opzij gezet terwijl FC Nantes in de volgende ronde twee keer een 3-1 nederlaag kreeg aangesmeerd. In de kwartfinale zorgde het verrassende Joegoeslavische Vojvodina Novi Sad voor meer werk. Onderschatting was taboe nadat Vojvodina in de achtste finales Atlético Madrid had uitgeschakeld. Na een 1-0 nederlaag op verplaatsing leek het in Celtic Park lange tijd op een replay af te stevenen totdat kapitein Billy McNeill in de 89ste minuut voor de bevrijdende treffer zorgde. Tijdens de halve eindstrijd werd Dukla Praag zonder problemen geëlimineerd.

De finale begon minder fortuinlijk voor de Schotten. Stein stuurde zijn spelers op het veld met één boodschap: ‘Go out enjoy yourself.’  Maar na slechts acht minuten was de pret er al af voor Celtic. Onder de ogen van 70.000 enthousiaste supporters schoot Mazzola vanop de strafschopstip de Italianen op voorsprong. Er wachtte McNeill en zijn ploegmaats een bijna onmogelijke taak: twee keer scoren tegen het catenaccio van Inter.

Voetbal is gelukkig geen exacte wetenschap. Celtic zette de Italianen vast in hun eigen doelgebied. Miraculeuze reddingen van doelman Sarti en het doelhout voorkwamen voor de rust de verdiende gelijkmaker. Na een dik uur kregen de Schotten dan toch loon naar werken. Op aangeven van Bobby Murdoch schoot centrale verdediger Tommy Gemmel vanop de rand van het strafschopgebied de 1-1 staalhard voorbij Sarti.

 

De Schotse stormloop ging niet liggen. Celtic toonde zich heer en meester en degradeerde Inter tot een ordinaire meeloper. Maar met het wegtikken van de tijd, kwam het doemscenario voor Celtic dichterbij: Inter overklassen maar veroordeeld worden tot een replay waardoor hun kansen op winst opnieuw zouden slinken.  Tot Murdoch in de 85ste minuut zijn kans waagde. Het schot miste de goede richting, maar Stevie Chalmers stond op de goede plaats en devieerde de bal van dichtbij tegen de Italiaanse netten: 2-1.

Nagelbijtend en met een hartslag van 180 wachtten de fans op het laatste fluitsignaal van Kurt Techenscher. Spelers vlogen elkaar in de armen en supporters stormden het veld op om hun helden te eren en op zoek naar memorabilia. Celtic was er als eerste Britse club in geslaagd om de Europabeker voor Landskampioenen te winnen. “Niemand op God’s aarde is trotser dan mij op dit moment. Winnen was belangrijk, maar de manier waarop geeft me de grootste voldoening,” verwoordde Stein de vreugde in het Schotse kamp.

 

Op het veld heerste naast euforie ook chaos. Billy McNeill werd onder een gewapende escorte het stadion uitgeleid om via een omweg het podium te bereiken en de beker met de grote oren voor een uitzinnige menigte in de lucht te steken. Bij hun thuiskomst werden de spelers in Celtic Park opgewacht door 50.000 dolenthousiaste supporters. 25 mei 1967: een kleine nota in de geschiedenisboeken van het voetbal, maar voor Celtic een heilige datum.

Celtic: Simpson, Craig, McNeill, Gemmell, Murdoch, Clark, Johnstone, Wallace, Chalmers, Auld en Lennox

Inter Milaan: Sarti, Burgnich, Guarneri, Facchetti, Bedin, Picchi, Domenghini, Mazzola, Cappelini, Bicicli en Corso