Met een bonus van drie goals in de achterzak kwamen de Russen uit Sint-Petersburg met een gerust gemoed naar Sclessin. Zo leek het althans, want de troepen van Dick Advocaat werden in de eerste minuten totaal overspoeld, mede dankzij de vroege verdiensten van het ongewone spitsenduo Onyewu - De Camargo. Die tactische zet had zijn effect niet gemist: Zenit had moeite met de lange ballen op de kopbalsterke Onyewu, Standard kreeg kansen. Al na drie minuten schoot De Camargo een waarschuwingsschot af, Contofalsky had geen grote problemen met zijn omhaal. De Luikse aanvalsgolf bleef aanhouden, met schoten van Fellaini en Defour, maar telkens stond diezelfde Contofalsky in de weg. Na zeven minuten kwam Zenit er een eerste keer uit via Arshavin, maar een botsende bal kon hij, hoewel vrijstaand, niet binnen het kader krijgen. Zo leken de bezoekers er wat door te komen, maar Standard ging gewoon op haar elan door. Op een diep genomen vrije trap van Toama klom Onyewu net niet hoog genoeg. Even later lag de Israëliër met de gouden linker opnieuw aan de basis voor een kopbalkans van De Camargo, maar de Braziliaan was net te laat. Zenit liet amper wat zien, tien minuten voor rust kreeg Sclessin haar verdiende openingstreffer. Op een hoekschop van Toama (wie anders) zag Onyewu zijn kopbal geblokt op een Russische verdediger, op die manier interpreteerde Contofalsky de bal verkeerd en liet hem wel heel stuntelig door de handen glippen. Standard leek vertrokken voor een magische avond, maar de frustratie was tot in de huiskamers te voelen. Eerst kwam Dante heel goed weg toen hij, voor de ogen van Advocaat, natrapte en rood verdiende, twee minuten later deed Onyewu precies hetzelfde. Ditmaal werd het wel gespot door scheidsrechter Thomsen en de Amerikaan kreeg zijn tweede gele kaart. Zo eindigde de goeie eerste helft in mineur, Standard had dat wrang gevoel volledig aan zichzelf te danken.

 

Aan de tweede periode begon Standard met een dubbel gevoel. Het wist dat het moest aanvallen, maar met die numerieke minderheid was het de vraag hoe het aan zo’n opdracht moest beginnen. Ondertussen had Mbokani voorin de plaats van Onyewu ingenomen, hij verving Fred. Zenit profiteerde van de vertwijfeling bij de Rouches en Arshavin kon bijna profiteren, maar Dante kon zijn gelijkmaker met een knappe interventie tegenhouden. Minder kansen in deze tweede helft, maar de felheid in de duels werd er niet minder op. Even voorbij het uur nog eens druk van Standard, de bal kwam op rechts bij de rechter van Marcos die voorzette, een Russische verdediger gleed de bal in eigen doel. 2-0, Sclessin ontplofte, maar Thomsen zag het liever anders. Hij keurde de treffer op eigen houtje af na buitenspel van Mbokani, op z’n minst een twijfelachtige beslissing. Een serieuze mentale tik voor Standard, dat ook nog eens de winst aan zich voorbij zag gaan. Tien minuten voor tijd zorgde Pogrebnyak voor de 1-1 met een droge knal, meteen zijn laatste actie, want ook hij kreeg zijn tweede gele kaart na provocerende gebaren tegenover het thuispubliek. 1-1 zou het blijven, maar wat zou de einduitslag zijn geweest mocht Onyewu zich niet hebben laten gaan?