Sfeerverslag van Union Berlin - RW Ahlen

Union Berlin is een club die me altijd al aansprak vanwege haar rijke traditie. Tegenstander was Rot-Weiß Ahlen. De keuze van wedstrijd was dus snel gemaakt. Union Berlin is bovendien één van de meest traditierijke clubs uit het vroegere Oost-Duitsland. De ploeg uit de Oost-Berlijnse wijk Köpenick was ten tijde van de DDR ook al één van de populairste clubs. De ploeg is ook één van de oudste clubs uit de hoofdstad, al werd pas in 1966 de huidige naam aangenomen, waardoor op sommige supportersvlaggen ook Union 66 staat in plaats van het oorspronkelijke stichtingsjaar. Onder de oude clubnamen, ondermeer het vrij opvallende Motor Berlin. Union was in de oude DDR dé volksclub van Berlijn een eeuwige rivaal van Dynamo Berlin dat eigendom was van de politie. Union was geliefder bij het volk, hoewel Dynamo veel meer trofeëen won (weliswaar vaak met een corrupt geurtje er aan, want als politieclub werd Dynamo vaak in bescherming genomen door de Oost-Duitse voetbalbond).

 

Sinds de eenmaking van West- en Oost-Duitsland gaat het minder goed met 1.FC Union. Na de eenmaking raakte de club in financiele moeilijkheden en gleed weg naar de lagere reeksen.  Een euvel dat helaas meerdere Traditionsvereinen uit de DDR overkwam.  We denken hierbij aan Dynamo Dresden, TeBe Berlin, 1.FC Magdeburg, Dynamo Berlin, Chemnitzer FC alias het oude Karl-Marx-Stadt, ... Union overleefde de financiele problemen gelukkig maar pogingen om terug in de Bundesliga te belanden mislukten. De Unionisten kenden een laatste hoogtepunt toen ze, net na de eeuwwisseling en als tweedeklasser, de Duitse bekerfinale bereikten.  De bekerfinale ging verloren, maar gezien de tegenstander al zeker was van Europees voetbal mocht ook Union naar de UEFA Cup. Daarin werd één ronde overleefd om vervolgens te stranden tegen Litex Lovech uit Bulgarije. Tegenwoordig speelt Union Berlin in de Regionalliga, de derde afdeling van het Duitse voetbal. In die reeks spelen nog enkele ploegen met een groot verleden, zoals Fortuna Düsseldorf.

 

Dat Union nu in de lagere reeksen speelt betekent natuurlijk dat ze in de schaduw staan van de bekende stadsgenoot Hertha Berlin, dat in de Bundesliga speelt. Hertha dat, overigens geheel terzijde, deze week in opspraak kwam toen uitlekte dat de club ten tijde van het Derde Rijk wel heel erg dicht bij het nazi-regime aanleunde. Ondanks dit soort schandaaltjes is Hertha de populairste club in de hoofdstad, doch Union heeft nog steeds haar aanhang die de club hardnekkig blijven steunen. De wedstrijd vandaag werd bijgewoond door 5000 toeschouwers, verre van een slecht aantal dus (onder die 5000 slechts 30 uit Ahlen, een verre verplaatsing en aftrappen om 13u30 waren geldige excuses voor het lage aantal bezoekende fans). Union's aanhang is vrij kleurrijk, met veel vlaggen en spandoeken. Opvallend is het grote aantal vrouwelijke fans in het stadion bij Union.

Het stadion mag er overigens best wezen : drie grote staantribunes met ouderwetse crash-barriers, geheel onoverdekt. Nog ouderwetse terraces dus. De vierde tribune is een zittribune, doch die is merkelijk kleiner en lager dan de andere 3 tribunes. Opmerkelijk is de spelerstunnel, die niet onder de tribune door gaat maar als in een koker boven de toeschouwers ligt. Ook opvallend is dat er geen elektrisch scorebord is, Union blijft trouw aan het klassieke systeem met borden aan de muur die de score aangeven. In de bossen rondom het stadion heb je picknickweides, en een Union-Chalet die er uitziet als een Oostenrijkse après-ski hut. Een best aardig stadionnetje dat, vanwege de ligging in de bossen, me een beetje doet denken aan het stadion van Lommel in Belgie.

Union Berlin kwam al vroeg op voorsprong, dermate vroeg dat het doelpunt gescoord werd terwijl ik nog aan de kassa stond om te betalen. Ik betrad de tribunes dus toen het al 1-0 was. Ahlen zette druk, op zoek naar de gelijkmaker. Een voorzet van rechts werd aan de eerste paal naast gekopt, en een schot ging maar nipt over de lat. Union moest het spel ondergaan en de verwachte gelijkmaker viel dan toch : Ahlen gooide de bal voor doel, Glöden kreeg de bal aan de rand van de kleine backlijn en schoot de bal hoog in het dak van het doel. 1-1.

 

Union Berlin schoot na deze gelijkmaker wakker en ging op zoek naar een tweede doelpunt. De aanhang werd op haar wenken bediend toen amper één minuutje later Patschinski alleen op doel afmocht.  Ahlen-doelman Lenz stond te ver voor zijn kooi en Patschinski lobde de bal perfect over de doelman en in het net, 2-1. Voor de Union aanhang, opgezweept door de stadionspeaker, het sein om eens een ander lied in te zetten dan het weinig originele "Lalalalala Union". Het werd me ook snel duidelijk dat er een soort afspraak geldt waarbij de stadionspeaker elk doelpunt of vervanging van Union omroept met als laatste woorden "und niemals vergessen" waarna de supporters de roepnaam "Eisern Union!" uitschreeuwen. Opvallend was ook dat de trainer het veld oprende om mee te vieren met zijn spelers, in principe is dit verboden maar de scheidsrechter liet begaan.

De eerste helft was zeer vermakelijk met behoorlijk wat kansen, en gelukkig zou de tweede helft niet onderdoen. Het was dit keer echter de bezoekende ploeg uit Ahlen die het beste uit de startblokken schoot en een vroeg doelpunt scoorde. Schaffrath zette de bal over de grond voor, Großkreuz had centraal voor doel maar binnen te tikken, 3-2 en de wedstrijd lag weer volledig open.

Het doelpunt viel integendeel aan de overkant : corner Ahlen, en de bal bleef in het strafschopgebied hangen, na een scrimmage voor doel was het opnieuw Großkreuz die de bal over de lijn duwde. 3-3 !

 

De wedstrijd viel daarna heel even stil, het was een kwartier wachten op meer doelgevaar maar de laatste 20 minuten zouden opnieuw spektakelrijk worden. Eerst kon Toborg alleen op doelman Glinker af, maar zijn schot ging voorlangs.

 

Bij de volgende Union-tegenstoot bracht Di Gregorio een Unionist ten val in het strafschopgebied. De scheidsrechter wees meteen naar de stip, en Patschinski schoot vanop elf meter zijn ploeg weer aan de leiding. Keeper Lenz had wel de goede hoek gekozen, maar kon net niet bij de bal. 4-3 Union !

Ahlen-doelman Lenz moest ook nog tweemaal ingrijpen : eerst belandde een voorzet vanop links bij een Union-speler die aan de tweede paal alleen voor doel kwam, Lenz gooide zich in de baan van het schot en blokte af in corner. Even later een bijna identieke situatie, maar dit keer kapte de Unionist de doelman uit, echter te dicht bij de achterlijn gekomen was de hoek te scherp om op doel te trappen, een voorzet volgde dan maar echter aan de tweede paal was geen enkele Union-speler om de bal in doel te werken.

 

Het venijn voor Union zat in de staart. Op de tribune brak al even feest los toen de scheidsrechter leek af te fluiten, doch het bleek snel verwarring te zijn toen bleek dat er gefloten was voor een overtreding en dat de wedstrijd dus nog heel even doorging. Uit de daaropvolgende fase, inmiddels diep in de blessuretijd, volgde een nieuwe scrimmage voor het doel van Union en het was Schoof die de bal tegen het net kon duwen. 4-4 in de allerlaatste seconde van de blessuretijd, er werd zelfs niet meer afgetrapt en de scheids floot direct af.

 

Een klap in het gezicht voor Union, en voor de aanhang was de scheidsrechter de gebeten hond.  Er werd hem verweten te lang te laten hebben doorgespeeld. Enkele Union-fans lieten zich van hun marginaalste kant zien toen ze de ref met bekers probeerden bekogelen, hetgeen overigens niet is gelukt. Enkele andere Union-fans hielden zich bedeisd ondanks de bittere pil, al was er één iemand die letterlijk in tranen uitbarstte.

 

De 4-4 was wel een billijk resultaat en de toeschouwers kunnen alleszins niet klagen over het spel dat ze te zien kregen. De wedstrijd was een groot spektakelstuk met bijna twintig doelpogingen, acht doelpunten, en een dramatische ontknoping toen de gelijkmaker in de allerlaatste seconde viel. Union koopt hier echter niets voor en zakt terug tot op de zevende plaats in het klassement. Niettegenstaande heb ik wel veruit de aangenaamste wedstrijd gezien die ik in heel lang heb bijgewoond.  De wedstrijd had alles : spanning, veel doelkansen, acht doelpunten, en een spectaculaire ontknoping. Bovendien was het kleurrijke Union publiek ook erg aangenaam, ik stond middenin de spionkop en de sfeer was uitstekend. 

Met dank aan De Feyter Gerrit