Interview Nong: 'In Kameroen betalen spelers voor nationale selectie'

Woensdagmiddag, 14 uur. Het Veolia-stadion in Mechelen ligt er verlaten en stil bij. Een schril contrast met de thuiswedstrijden van Malinwa, waar er 12.000 rood-geel gekleurde supporters Yellow Red KV Mechelen naar voren schreeuwen. Zelden weerklinkt er een valse noot. "C’est magnifique", geniet Aloys Nong, in trendy jeans en wit t-shirt, van het uizicht op het veld dat baadt in een stralend lentezonnetje. De Kameroener houdt van de supporters en zij houden van hem. Met twaalf doelpunten heeft hij een groot aandeel in het knappe seizoen van KV. "Maar scoren is niet het belangrijkste. Als een ploegmaat beter geplaatst is om te scoren, zal ik de bal altijd afgeven."

 

"(Verbaasd) Ja? Dat doet me veel plezier. Maar de statistieken... dat is iets voor jullie. Jullie zijn beter geplaatst. Op het veld ben ik daar niet mee bezig. Maar tegen Roeselare vind ik het wel leuk spelen. Ik heb vier keer tegen hen gescoord dit seizoen. Twee keer thuis en twee keer op verplaatsing."

 

"(Enthousiast) Het zal je verbazen, maar ik heb in mijn leven nog nooit een hattrick gescoord. Jamais! Zelfs niet bij de jeugdploegen. Ik droom er als aanvaller ook van om eens drie doelpunten te maken, maar ik zal er mijn slaap niet voor laten. Fernando Torres had voor zijn vertrek naar Liverpool ook nog nooit een hattrick gemaakt. Dit jaar heeft hij er al twee of drie. Als de kans zich voordoet om een derde keer te scoren, zal ik ze niet laten liggen. Maar als een ploegmaat beter geplaatst staat om te scoren, geef ik de bal af. Ik ben niet met individuele doelen bezig."

 

"Helemaal niet. De spelers die voor mij staan  -Akpala, Barda, ... - spelen allemaal in een betere ploeg. Wij trekken ieder weekend ons geel-rood truitje aan. Het speelt geen rol wie er scoort. Niemand verwacht van mij ook om topschutter te worden. Een droom voor volgend seizoen? Daar denk ik nog niet aan. Dankzij God heb ik dit jaar 12 doelpunten gemaakt. Volgend jaar moet ik een stapje vooruit zetten en proberen er eentje meer te maken. Zolang ik bij Mechelen speel, ben ik niet gefixeerd op die titel. Dat is iets voor spelers van Anderlecht, Standard en Club Brugge."

 

"In het begin was ik gefrustreerd. Ik kwam in een groep die vorig jaar al professioneel werkte en fysiek top was. Ik had een aanpassingsperiode nodig en had het fysiek zwaar. In Kortrijk trainden we maar één keer, in Mechelen twee keer. Maar ik heb nooit aan mezelf getwijfeld. Na de winterstop zat ik teveel met een objectief in mijn hoofd: ik wou 12 doelpunten maken. Ik scoorde niet en voelde geen voldoening meer. De trainer heeft me bij zich geroepen en gezegd dat het geen fixatie mocht worden. Tegen Dender vond ik terug de weg naar de netten en ik was gelanceerd. Dat had ik nodig. De geest werd terug volledig vrijgemaakt."

 

 

"Ik heb het etiket opgeplakt gekregen dat ik een speler was voor tweede klasse, maar ik ben er altijd in blijven geloven dat mijn werk beloond zou worden. Ik ben altijd in God blijven geloven en ben nooit gestopt met bidden. Dankzij hem heb ik een tweede kans in eerste klasse gekregen. Ik had die nodig om te tonen dat ik al dan niet de kwaliteiten voor eerste klasse heb. In een democratisch land is iedereen vrij om te zeggen wat hij wil, maar ik trek het mij niet aan. Ik heb mijn werk beloond gezien met een mooi seizoen."

 

"We hadden gewoon geen ploeg voor eerste klasse. We moesten samen verdedigen en aanvallen, maar er was niemand die de laatste pass kon geven. Als aanvaller probeer je dan de zaken te forceren. Dat is nooit makkelijk. Na de heenronde moest ik van Johan Vermeersch vertrekken. Zonder mijn toestemming had hij een transfer geregeld naar Kortrijk. Dat is uiteindelijk een belangrijke stap geweest in mijn carrière. Ze twijfelden eerst en vroegen mij om vijf keer te scoren. Ik heb tien doelpunten gemaakt in vijftien wedstrijden. Het waren de belangrijkste jaren uit mijn carrière. Ze hebben me vertrouwen gegeven: Aloys, je bent goed! Je kan scoren."

 

"Neen, mijn revanche heb ik hier genomen tijdens de wedstrijd tegen Brussels (4-0 winst, twee doelpunten van Nong, nvdr.). Ik moet vooral aan de mensen van Mechelen tonen dat ze zich niet vergist hebben door mij aan te werven."

 

De degradatie van Brussels, deed dat jou iets?

 

"(Heel serieus) Dat heeft me veel pijn gedaan. Het is niet omdat ik problemen had met Vermeersch, dat ik wenste dat ze zouden degraderen. Ik wens dat niemand toe. Het is heel erg voor de andere mensen die op de club werken en voor de supporters. En ook voor de jeugdspelers. Zij willen spelen tegen Anderlecht, Standard en Club Brugge. Nu moeten ze lange en oninteressante verplaatsingen maken. Bij een eersteklasseploeg ben je ook gemotiveerder: Ik wil hier in de eerste ploeg en in eerste klasse spelen."

 

"Ik ben hun eerste supporter. Zij verdienen het om naar eerste klasse te komen. Ze staan net als Standard al een heel seizoen bovenaan. Het is een club met potentieel en ze hebben in het verleden ook al veel grote namen voortgebracht: Lorenzo Staelens, de broers Mpenza, ... Het zou pijn doen als ze nu nog naast de titel gijpen."

 

"Dan blijf ik rustig. Het ideale scenario is dat we twee keer winnen tegen hen en dat op het einde van het seizoen zowel Mechelen als Kortrijk in eerste klasse blijven."

 

 

"Ik heb veel progressie gemaakt, Ik sta veel geconcentreerder op het veld en leg meer engagement in mijn spel. Daarvoor speelde ik nonchalanter en was ik iemand die zijn momenten koos. Maar eerlijk, in het begin had ik het moeilijk om zijn manier van coachen te appreciëren. Il n’arrête pas de gueuler, il n’arrête pas de gueuler, il n’arrête pas de gueuler. Daarvoor had ik altijd rustige trainers, maar na een tijd begrijp je dat hij het beste uit je naar boven wil halen."

 

"Dat doet deugd om zoiets uit zijn mond te horen. Vleminckx is de verpersoonlijking van KV Mechelen. Hij ligt goed bij het publiek, geeft alles, een echte bagarreur. Hij is de mascotte van het team. Op het veld zijn we heel complementair. Hij vraagt de ballen graag in de voet en houdt ze bij. Ik ga graag in de diepte. Met zeven doelpunten heeft ook hij een mooi seizoen achter de rug."

 

"Het zal iedereen verbazen, maar we hebben nog niet gefeest. Dat is voor na het seizoen. We zijn voetballers en moeten professioneel blijven. De supporters verdienen de overwinningen. Na de wedstrijd tegen Sint-Truiden gaan we samen feesten."

 

 

"Het is een droom, maar geen fixatie. Ik zal geen spijt hebben als ik nooit voor de nationale ploeg uitkom. Ze is gebaseerd op vriendjespolitiek en corruptie. Sommige spelers betalen om deel uit te maken van de nationale ploeg. Voor Kameroen is België geen grote competitie, maar ze selecteren wel spelers uit Qatar en Saudi-Arabië. Zijn die competities dan beter dan de Belgische? In Europa scoort alleen Eto'o meer dan mij. Ik heb getoond dat ik de kwaliteiten heb, maar ik kan er niet mee om dat ze sommige spelers bevoordelen. Ik zal nooit geld geven om de kleuren van mijn land te verdedigen. Je ne vais pas baisser mon culotte!"

 

“(Lacht) Ik was amper zeven jaar. Het was het mooiste WK dat we ooit hebben meegemaakt: winnen tegen Maradona en Argentinië en de kwartfinale bereiken. Het staat gegraveerd in de gegevens van alle Kameroeners. We hadden toen een strijdlustige ploeg met spelers als Roger Milla. Dat was Kameroen! Overal waar ik nu kom en mij paspoort toen is het: Roger Milla en zijn dansjes!"

 

 

"Ik heb hem een keer ontmoet. Hij is een heel aimabel en bereikbaar persoon. Het is alleen spijtig dat hij nooit naar waarde is geschat, maar dat is een ander probleem in Afrika. Hij is de beste Afrikaanse speler van de eeuw en verdient zijn plaats naast Michel Platini, Diego Maradona en Pelé. Un grand monsieur. Nu is hij ambassadeur van buitenlandse zaken, maar ze zouden hem beter inzetten in het voetbal. Daar kan zichzelf veel nuttiger maken." (AN)