Voetbal en wielrennen

Voetbal is mijn eigen wereldje. Wielrennen niet, daarin ben ik een toeschouwer en een echte liefhebber. Ik heb veel bewondering voor  wielrenners. Een voetballer moet ook trainen maar in vergelijking met een wielrenner hebben voetballers, naar mijn mening, een schitterend leven.

Ik herinner me nog de voorbereidingen van het nieuwe seizoen toen ik zelf nog voetbalde, dat was hard labeur.  Als we op oefenkamp, op stage gingen, was het echt afzien. Zeven tot tien dagen lang echt tot de limiet gaan. Er waren trainingskampen waarbij je steeds verder fysiek op proef moest stellen om zo de basis te leggen voor het nieuwe seizoen.

Een van de zwaarste weken heb ik gehad onder het bewind van Barry Hulshoff.  Het was mijn eerste seizoen als profvoetballer en we trokken voor acht dagen op stage naar Nederland. De dag zag er als volgt uit; om zeven uur ’s morgens  45 minuten joggen. De ochtendtraining om 10u30 was steeds met fysieke accenten, die duurde meestal een goede twee uurtjes. De namiddag raining van 14u30 was meestal partijgericht. Gedurende die week in Nederland stonden er ook nog een aantal oefenwedstrijden tegen een lokale ploeg geprogrammeerd, meestal een drietal in de week.

Het was op zijn minst gezegd een uitputtende ervaring. Vooral ook omdat je na twee dagen zulke stramme spieren kreeg, dat de opwarming voor elke volgende training een marteling was. Het duurde steeds een tijdje vooraleer de benen echt mee wilden. Het kon leiden tot oververmoeidheid en zelfs kwetsuren. Als jongere ken je je lichaam  nog niet echt goed en je weet dus ook niet waar je grenzen liggen. Bovendien was ook de medische begeleiding nog niet wat het vandaag de dag is.

Tijdens die jonge jaren van me steeg mijn bewondering voor wielrenners enorm. Onze voorbereiding viel meestal samen met de Ronde Van Frankrijk. Tijdens de rust was dat het ideale tijdverdrijf en zaten de meesten voor de buis gekluisterd tijdens de rustmomenten.

Drie weken elke dag op die fiets en dan ook nog eens dat hooggebergte verwerken!  Hoe krijgen die gasten dat toch voor elkaar? Ik lag na een week hard trainen al in de lappenmand! Nee, die jongens hebben mijn respect!

Ik ben er me wel degelijk van bewust dat wielrennen en voetbal totaal andere sporten zijn. Wielrennen is een duursport, voetbal is meer explosiever. De medische begeleiding in de wielrennerij heeft steeds een voorsprong op de voetbalwereld.

Je hebt natuurlijk ook al die dopingverhalen. Er zullen zeker wel van die dingen gebeuren maar  ik geloof dat men dit toch iets beter onder controle heeft nu. Zoals in deze laatste Tour, waar (nog) geen dopinggevallen zijn gemeld. Deze tour was gewoon een strijd, een man tot man gevecht tussen Andy en Contador.

Wat mogen we trots zijn op Jurgen Van Den Broeck. Hopelijk laat men die jongen rustig verder werken en gaan er geen te hoge eisen worden gesteld.  Misschien hebben we dan de volgende jaren  wel een Belg op het podium en hopelijk volgen velen jongeren zijn voorbeeld. En als onze kempenaar, Boonen, vrij is van kwetsuren, zal ook hij ons nog veel plezieren.

Ja, voetballers. Ik heb er van genoten en ik was er me van bewust op het  moment zelf dat we een fantastisch beroep hadden. Ik mis het echt. Ik hoop nu mijn steentje te kunnen bijdragen om anderen te helpen slagen, zodat die ook kunnen genieten van een mooie loopbaan.

Er zijn vele andere sporten waar men keihard moet voor trainen maar die steevast  minder waardering krijgen. Dat is een spijtige zaak maar zo zit het nu eenmaal in elkaar in onze samenleving. Mijn boodschap aan al die jongens en meisjes die zo hard knokken; volhouden en respect zal je krijgen.

 Sportieve groeten

David Brocken