Reportage In het spoor van Blaugrana naar Milan

Sander De Graeve in Milaan

Zonhoven, dinsdag 20u55: De bus op naar Milaan. De bus zegt u? Jawel, de bus. Hoe lang rijden? Zo'n twaalf uur. Uw favoriete ploeg gaan aanmoedigen in een uitwedstrijd, een mens moet er iets voor over hebben. De vrolijke vogels van twee Belgische supportersclubs, Penya Fanatiek en Barcelonistas de Gante, doen het met plezier voor hun FC Barcelona.

Milaan, woensdag 10u30: Iedereen geradbraakt van de bus. Gemiddeld aantal uren slaap per supporter: 2u39. De jongens uit Gent zagen er het meest fris uit, het resultaat van twee bakken bier voor vijf personen. Met goede moed trok iedereen het drukke centrum van dé modestad bij uitstek in.

5 hours of fame

Mode moest echter voor één namiddag plaats ruimen voor voetbalgekte. Het plein voor de bekende Dom bestond vooral uit toeristen en supporters van Barcelona. Een gevaarlijke combinatie, zo bleek achteraf. "Foto please, prego por favor?" Het bleek de populairste zinsnede op het plein die dag. Ontelbare toeristen, Milan-fans en kinderen wilden op de foto met de Barça-supporters.

Voor de niet echt uitgeslapen Gentse groep wachtten dan ook nog eens drie tv-optredens. Twee Spaanse zenders en één Italiaanse wilden weten waarom een bus Belgen naar Milaan reed om Barcelona aan te moedigen. Steeds hetzelfde stramien overigens, reporter leidt in, men vraagt gejuich van de supporters, reporter sluit af. De vrienden van de televisie hadden er gemiddeld vier takes voor nodig. Wie er wel van genoot was Glenn Puyol Hebbrecht, één van de grootste fans van Puyol. Duidelijk te zien aan haarstijl en spandoek.

De vogelkooi van San Siro

Milaan, woensdag 17u30: Eindelijk op weg naar het stadion. De metro werd volledig ingenomen door Barça-supporters uit alle windstreken. "Al wie niet spring is voor Real Madrid", het bezorgt angstige momenten op het, uit zichzelf al gammele, Milanese metrostel. Middenin het gewoel: één supporter van Milan. De jongen met trui van Curva Sud, de spionkop, staat er wat bedeesd bij en spring enkel mee wanneer "al wie niet springt is voor Inter" eens speciaal voor hem gezongen wordt.

In het stadion aangekomen bleek nog maar eens wat voor een indruk een gevuld San Siro kan maken. Striemende fluitconcerten zijn nergens zo striemend als in Milaan. Doodjammer dat het stadion enkel op de grote Europese avonden en bij derby's echt volloopt. Dat gezegd zijnde heeft de Milanese kathedraal van het voetbal een serieus minpunt: het bezoekersvak. In wel meer stadions wordt je als bezoekende supporter weggestopt in de nok, maar in Milaan gaan ze nog een stapje verder. Daar bouwden ze een volledig hek, inclusief net, dat van aan het dak tot voor het vak reikt. "Wat een mooie pass van Ambrosini!" "Welke pass? het hek zat ervoor!"

Zwak Barça, een domper

De reden dat we het over een mooie pass van Ambrosini hebben, is geen toeval. Barcelona was ontieglijk zwak woensdagavond. De 2-0 nederlaag was verdiend, al ging handspel vooraf aan de eerste goal. Het zette een kleine domper op een mooie reis. "Erg jammer dat Barcelona zo zwak was, vooral voor wie Barcelona nog nooit in het echt bezig zag. Voor het overige was de sfeer fenomenaal", aldus Dieter Wattenberge (rechts op de foto), voorzitter van Barcelonistas de Gante. Toni Freire (links), de voorzitter van Penya Fanatiek valt hem bij: "Zo zwak zag ik Barça zelden. Ook het feit dat de spelers niet eens de moeite deden om de supporters te groeten is jammer. Het is iets dat nochtans al op veel vergaderingen van de club werd aangehaald."

Milaan, 00u00: Een vol uur moest er gewacht worden eer de supporters van Barcelona het stadion mochten verlaten. Wat volgde was opnieuw een busrit van twaalf uur waarin menig ruggengraat op het spel gezet werd. De vraag stellen of men het dadelijk opnieuw zou doen is echter niet nodig. Deze mensen leven voor hun club.