Brazilië toonde zich op alle vlakken de betere vandaag van Spanje. Het begon eigenlijk - alweer - bij het volkslied. Het hele publiek zong niet voor het eerst op deze Confederations Cup het volkslied uit volle borst mee, zelfs nadat de muziek stopte. Meteen een leuke repetitie van de sfeer en beleving die we mogen verwachten op het WK van volgend jaar.

Snelle voorsprong, Spanje ontsnapt aan vroege dubbele uitsluiting

Die sfeer en beleving was er eigenlijk ook op1 het veld vooral bij de Brazilianen. Ze trokken meteen van leer en dat leidde ook heel snel tot een voorsprong. Fred viel op de bal, maar kon nog net een tikje meegeven om zo de bal over Casillas in doel te chippen. Een ware droomstart voor de Brazilianen, die daarna vol bleven aanvallen.

Opvallend: de Spaanse verdediging ging meermaals aan de noodrem hangen om erger te voorkomen. Arbeloa en Ramos hadden nog voor het halfuur al naar de kleedkamers kunnen zijn verwezen, maar kwamen beiden met geel weg. In de tweede helft was het wel genoeg voor Kuipers, want toen ook Piqué aan de noodrem ging hangen kreeg hij wel rood.

David Luiz als toonbeeld

Wie ook een sterke wedstrijd speelde, was Julio César. Zowel in de eerste helft als diep in de tweede helft zorgde hij voor enkele puike reddingen. Het was duidelijk dat hij de nul wou houden vandaag. Die ene keer dat hij werd verschalkt - vijf minuten voor rust - was daar David Luiz om de bal van de lijn te keren.

Aan de overkant was het even later wel raak, toen Neymar met een weergaloze trap Casillas bijna mee in doel schoot: 2-0 vlak voor rust, altijd een goed moment om te scoren. Vlak na rust was de wedstrijd gespeeld: Fred zorgde met zijn tweede van de avond voor een orgelpunt.

Brazilië wint zo voor de vierde keer de Confederations Cup, tevens de derde keer op rij. Het had uiteindelijk met dit Spanje veel minder moeite dan met de Verenigde Staten vier jaar geleden. Het thuisland lijkt zich meteen tot een van de favorieten te bombarderen voor het WK van volgend jaar.