OH Leuven was alvast niet met een ei in de broek naar Anderlecht afgezakt. Ronny Van Geneugden durfde het aan met twee centrumspitsen en twee aanvallende flanken te spelen. En dat terwijl Van den Brom vasthield aan zijn opstelling van tegen Oostende, met enkel Bruno in plaats van Acheampong. Met De Zeeuw-Kljestan-Milivojevic centraal op het middenveld dus.

Maar in tegenstelling tot de match aan de Kust startte Anderlecht nu wel sterk. Na tien minuten hadden De Zeeuw, Bruno en Milivojevic al een paar aardige kansen bij elkaar gevoetbald. Daarbij viel vooral het sterke spel van De Zeeuw op. Die had de boodschap blijkbaar goed begrepen en jaagde nu wel op alles wat maar in het bezit van het leer was en deelde daarbij ook nog enkele heel knappe passes uit. En ook Vanden Borre was vanaf het begin bij de les.

Opleving voor rust

Aleksandar Mitrovic, dat was een andere zaak. De Serviër straalde niet echt energie uit en had het moeilijk met zijn controles en positiespel. Maar goed, Leuven leek niet bij machte om Anderlecht ook maar een strobreed in de weg te leggen. Aanvallend konden ze Kaminski geen enkele keer verontrusten. Er ontbrak creativiteit in de ploeg van paars-wit om het slot van de deur te halen en het goede van de eerste tien minuten was al snel vergeten. Het spel van Anderlecht werd sterieler als een operatiekamer en dus waren al in de eerste helft de eerste fluiters te horen.

Maar die waren net dat ietsje te voorbarig. Iedereen zuchtte al van frustratie als ineens Kljestan alleen voor Lenaerts opdook en via het lichaam van Robson de score opende in minuut 43. Minuut 44 en de match was gespeeld, want Vanden Borre verstuurde een schitterende pass richting Mitrovic en die werkte in één tijd af. Twee goals op twee minuten net voor rust: het recept van Oostende maal twee dus.

Drie rode kaarten

Anderlecht hoefde dus niet meer te gaan doordrukken en volgde dat tot in de letter op, want paars-wit herbegon met zijn slentervoetbal in plaats van naar de derde goal op zoek te gaan. En jawel, de aansluitingstreffer kwam er ook na een voorzet die op de arm van Deschacht belandde. Messoudi achter de bal en we hadden weer een wedstrijd.

Van den Brom greep in en bracht Tielemans en Praet in en dat rendeerde, want Praet had een belangrijk aandeel in de beslissende derde goal. Hij opende tussen drie verdedigers perfect voor N'Sakala en die vond Mitrovic voor doel die makkelijk zijn tweede van de avond kon scoren. Even daarvoor had Pettersson zijn tweede rode kaart in vier dagen opgeraapt met een harde tackle op Vanden Borre en dus moest OHL de laatste tien minuten met tien spelen. En zelfs vijf minuten met negen, want ook Ngolok moest er met een tweede gele kaart af. En ook Vanden Borre mocht nog gaan douchen na een domme tweede gele kaart.

Dat gaf paars-wit natuurlijk niet meer uit handen, maar we vergeten niet dat het een uur weer amper om aan te kijken was. OHL vocht voor wat het waard was, maar miste te veel basisspelers.