Johan Walckiers in Charleroi

Charleroi leek gezien de omstandigheden een hapklaar brokje voor de Rouches, maar de bezoekers uit Luik kwamen heel goed weg na vijf minuten toen Saglik onbegrijpelijk naast trapte. Een verwittiging die kon tellen voor Standard, dat heel slap aan de partij begon. Erna begon het spel rustig over en weer te kabbelen.

Kabbelende match

Van aan de kooi van Kawashima ging het richting die van Mandanda, zonder dat er echt grote kansen te noteren vielen. Enkel Saglik krulde nog eens een bal voorbij de verste paal en Mpoku stuitte op de vuisten van de Carolo-goalie. En kabbelen was echt wel het juiste woord, want de grinta die je mag verwachten bij de 100ste Waalse derby was er simpelweg niet.

We vragen niet dat er doodschoppen gegeven worden, maar enige strijd mocht er toch wel zijn. Een handje gaan geven aan Van Damme om hem recht te helpen, is niet wat je verwacht van een beladen duel als Charleroi-Standard. We sloten de eerste helft dan ook af met een gebrek aan kansen en dus ook geen doelpunten.

Standard leek in niets op de machine van de voorbije weken. Batshuayi en Ezekiel kregen amper aanvoer en op de flanken kregen Mpoku en Mujangi Bia geen voet aan de grond. Charleroi heeft vooraan ook niet meer de kwaliteit van Pollet en Milicevic, want 'versterkingen' Ghilas en Fauré zijn niet te vergelijken met voorgenoemd duo. Resultaat: twee doelmannen die amper werk hadden op te knappen.

Poppen aan het dansen

Spraken we in de eerste helft nog over een 'tamme' derby, dat veranderde wel na de rode kaart voor Marinos. Die vond het nodig een onnodige vliegende tackle uit te voeren op Vainqueur en daar gingen de poppen aan het dansen. Kawashima kreeg bij de eerste de beste discutabele fase liters bier over zich en de Carolo-fans gooiden vuurwerk op het veld.

Luzon haalde dan maar Mpoku en Ezekiel naar de kant voor Carcela en De Camargo, maar nog vond Standard zijn ritme niet. En Charleroi was zelfs de gevaarlijkste ploeg op tegenaanval. Maar één bal viel dan toch goed voor de Rouches en als je in een goede periode zit, valt die bal dan ook binnen. Na veel geharrewar voor het doel van Mandanda werkte Dewaest het leer in de voeten van invaller Carcela en die zette de 0-1 op het bord. Zijn eerste van het seizoen, maar niet echt verdiend.

Standard wint echter ook de matchen waarin ze niet goed spelen en zo word je dus kampioen, luidt het spreekwoord.