Door Johan Walckiers

Weet u hoe lang het geleden is dat Spanje twee keer na elkaar verloor? Wel, van oktober 2006 toen het achtereenvolgens tegen Noord-Ierland (2-3) en Zweden (0-2) verloor. Maar deze keer is het wel iets erger, want dit betekent het einde van de meest succesvolle generatie Spanjaarden ooit. Door de twee verlieswedstrijden op rij tegen Nederland en Chili wordt de wereldkampioen er immers in de eerste ronde uitgekegeld. En daarmee is de vloek van de laatste WK-winnaar weer bevestigd, want dit is reeds de vierde keer dat de winnaar er in het daaropvolgende toernooi in de eerste ronde uitgaat.

Goaltje om in te lijsten

En afgaande op die twee wedstrijden is dat helemaal verdiend. De match tegen Nederland was al een drama, maar wat Chili tegen de regerende WK- en EK-winnaar liet zien, was nog van een ander niveau. Jorge Sampaoli liet zijn ploeg heel hoog pressen en dat sneed de toevoer van achteruit naar het Spaanse middenveld helemaal af. Iniesta zag geen bal en Diego Costa kreeg geen enkele voorzet vanop de flank. Tja, wat moet je dan met zo'n spits?

En ook verdedigend werden de mankementen bloot gelegd bij de Spanjaarden. Chili combineerde een eerste keer schitterend voorbij de laatste gordel, Aranguiz behield het overzicht en legde nog even opzij en Vargas werkte mooi af. Een goal om in te lijsten. Spanje kon niet combineren en probeerde het dan met snelle individuele acties, maar elk doorsteekpasje werd onderschept.

Casillas helemaal er door

En ja, als je doelman dan nog een gebrek aan vertrouwen toont, heb je het helemaal vlaggen. Casillas, ooit geroemd als beste doelman ter wereld, ging helemaal de mist in bij een vrije trap en bokste die recht in de voeten van Aranguiz, die de 0-2 nog voor de rust op het bord zette.

Niet dat Spanje geen kansen had, maar zowel Costa als Pedro konden de bal niet tegen de netten krijgen. In het geval van die laatste was dat zelfs schrijnend te noemen, want vanop twee meter mag een deviatie nooit gemist worden op topniveau. Maar wat een ploeg, dat Chili. Hou die jongens zeker maar in het oog.

Einde van een grootmacht

De meesten verdienen hun brood in Spanje, maar hebben precies nog iets frissere benen dan hun collega's. Wat een loopwonders, wat een inzet en wat een techniek! En als er verdedigt dient te worden, mag je ze ook even een belletje geven. Del Bosque werd er zowaar horendol van. Zijn genaturaliseerde Braziliaan haalde hij al snel naar de kant en hij moest wel terugvallen op Fernando Torres, ook niet echt het toppunt van efficiëntie de laatste jaren.

Chili was zelfs nog de gevaarlijkste ploeg op de counter en zowel Vidal als Jara hadden het helemaal kunnen beslissen. Ze toonden echter nog clementie voor een grootmacht die nu aan een nieuwe ploeg zal moeten beginnen bouwen. En nu weet u meteen ook waarom Wilmots zo blij was om Chili te vermijden in de eerste ronde.